12.02.1985
Sameinað þing: 47. fundur, 107. löggjafarþing.
Sjá dálk 2854 í B-deild Alþingistíðinda. (2325)
252. mál, auglýsingakostnaður vegna sölu spariskírteina ríkissjóðs
Páll Pétursson:
Herra forseti. Ég er satt að segja ekkert hissa á því þó að umr. af þessu tagi fari fram á Alþingi. Auglýsingabrjálæðið hefur náttúrlega keyrt langt úr hófi. Menn geta svo deilt um hvort einhverjar auglýsingar séu góðar eða vondar. En ég held að það hafi verið ástæða til að hreyfa þessari fsp. og fyrirspyrjandi, hv. þm. Guðrún Helgadóttir, á heiður skilið fyrir það.
Það er ekki nógu rúmur tími til að ræða þetta mál hér til hlítar í fyrirspurnatíma og eðlilegra að taka þá umr. upp síðar. En baráttan um sparifé landsmanna er gengin langt úr hófi og því miður á ríkisvaldið mikla sök á því þar sem útboð ríkisvíxla var startsignalið að öllu þessu brjálæði og þá féll skriðan eftir að ríkisvíxlarnir voru boðnir út. Og með vaxtafrelsinu færðist fyrst fjör í uppboðið.
Það myndast ekki nem verðmæti við það að búa til auglýsingar. Þjóðarauðurinn vex ekki þó að menn auglýsi og auglýsi. Neytandinn greiðir þessar auglýsingar með einum eða öðrum hætti einhvern tíma. Einhverjir fá vinnu við að búa þessar auglýsingar til, Gísli B. Björnsson, auglýsingastofa hans eða einhverjir aðrir. En það er eitt enn sem mér skilst að ekki hafi komið fram í umr. og ég mun spyrja um síðar og óska skriflegs svars. Það er hverjum hafi verið greitt fyrir birtingu þessara auglýsinga, hvaða fjölmiðlum, og hvaða upphæð hafi verið greidd hverjum fjölmiðli fyrir birtingu auglýsinga ríkisins. Ég mun bera þessa spurningu upp á sérstöku þskj. Mér þykir ósennilegt að hæstv. fjmrh. hafi tölur handbærar. Og ég mun ekki einasta spyrja um janúar, heldur mun ég spyrja um febrúar og e.t.v. mars ef mér býður svo við að horfa að leggja ekki þessa fsp. fram fyrr en þá.