19.12.1985
Efri deild: 40. fundur, 108. löggjafarþing.
Sjá dálk 1920 í B-deild Alþingistíðinda. (1620)
145. mál, stjórn fiskveiða
Björn Dagbjartsson:
Virðulegi forseti. Aðeins örfá orð. Þessi brtt. hv. þm. Stefáns Benediktssonar er í raun og veru einfaldasta mynd af auðlindaskatti og í sjálfu sér allra góðra gjalda verð. Það hefur verið rætt um auðlindaskatt í fjöldamörg ár.
Auðlindaskatti er hvergi í heiminum beitt á neinar meiri háttar fiskveiðar nema ég heyrði það hjá dr. Rögnvaldi Hannessyni um daginn að hann taldi að Ný-Sjálendingar væru u.þ.b. að taka upp þessa aðferð þar sem útvegsmenn hafa heimild til að kaupa sér veiðileyfi til tíu ára og greiða til sameiginlegra sjóða allra landsmanna.
Það hefur þótt óeðlilegt að leggja auðlindaskatt á sjávarútveg sem nógu báglega væri staddur fyrir. Málið er í raun og veru órætt, eins og flm. gat um. Þetta er byltingarkennt og kannske eigum við eftir að ræða um það í ein tíu ár. En hvað sem því viðvíkur er þetta ekki tillaga sem er alveg út í hött, síður en svo.
Tillögur Farmanna- og fiskimannasambands Íslands eru gersamlega út í hött. Það er aftur annað mál. Eftir þeim punktum, sem þar voru fram settir, er ekki nokkur leið að stjórna einu eða neinu. Það fullyrði ég og hef fulla reynslu af því að fást við þvílíka punkta.
Ég sé að hv. þm. Skúli Alexandersson er ekki hér í salnum. Síðasta ræða staðfesti bara mitt álit, að hans sjónarmið á þessu máli öllu saman eru þrengstu eiginhagsmunasjónarmið. Í rauninni vill hann enga stjórnun, aðeins að þeir landshlutar, sem notið hafa forréttinda, geti haldið áfram að auka þau.