04.03.1986
Sameinað þing: 55. fundur, 108. löggjafarþing.
Sjá dálk 2977 í B-deild Alþingistíðinda. (2490)
286. mál, úrbætur í ferðaþjónustu
Magnús Reynir Guðmundsson:
Herra forseti. Aðeins örfá orð í sambandi við þá till. til þál. um úrbætur í ferðamálaþjónustu sem hér er til umræðu. Á tímum takmarkana í hefðbundnum atvinnugreinum eins og sjávarútvegi og landbúnaði er ekki úr vegi að huga að öðrum leiðum í sambandi við atvinnumál okkar Íslendinga. Um árabil hafa frammámenn í ferðamálum hér á landi reynt að opna augu stjórnvalda fyrir uppbyggingu þessarar atvinnugreinar, en talað fyrir mjög daufum eyrum. Það hefur sem sagt komið í ljós að frammámenn þjóðarinnar um langt árabil hafa ekki haft þann skilning á þessari atvinnugrein sem vera skyldi. Það hefur m.a. sýnt sig nú upp á síðkastið að ekki hefur verið lagt aukið fé til þessara mála heldur þvert á móti hafa verið lagðir steinar í götu þeirra manna sem hafa reynt að byggja myndarlega upp þessa atvinnugrein í landinu. Síðasta og nýjasta dæmið er flugvallaskatturinn sem stórhækkaður var nú fyrir skömmu. Hann var eins og köld vatnsgusa í andlit þeirra manna sem hafa barist hörðum höndum í þessum efnum.
Ég hef þá trú að ferðamálaþjónustan geti orðið verulega stór atvinnugrein hér á landi og arðbær. Þess vegna eigum við að gefa því gaum að reyna að efla hana sem best og mest og sem hraðast. Það hefur oft verið byrjað á öfugum enda í sambandi við ferðamálin. Byrjað hefur verið á að auglýsa, jafnvel vöru sem ekki hefur verið til staðar. Þess vegna er nauðsynlegt að byrja á því að skapa aðstöðu sem við síðan getum auglýst og notað til að laða að ferðamenn.
Forsendan fyrir verulegri aukningu á sviði ferðamála er bættar samgöngur. Bættar samgöngur eru nánast forsenda fyrir því að hægt sé að gera stórvirki í þessum málum. En það má ýmislegt gera betur miðað við ástandið eins og það er í dag. Þess vegna hefði ég haldið að það ætti að styrkja verulega þá viðleitni bæði flugfélaga og ferðaskrifstofa, ferðamálasamtaka, sem nú hafa risið nánast í hverjum landshluta, og fleiri aðila í sambandi við landkynningu og þær úrbætur sem nefndar eru í þessari þáltill. Það er oft ekki mjög kostnaðarsamt sem þarf að gera til þess að bæta verulega úr á ýmsum stöðum. Þar á ég t.d. við hreinlætisaðstöðu og minni háttar atriði eins og merkingu gönguleiða og eitt og annað sem er samt sem áður nauðsynlegt til þess að það geti talist boðlegt fyrir erlenda ferðamenn.
Þessi grein getur ekki síst orðið til uppbyggingar atvinnulífi úti um land. Við höfum orðið vitni að því núna upp á síðkastið að það hefur orðið veruleg byggðaröskun í landinu, fólk hefur flutt úr dreifbýli til suðvesturhornsins. Þetta er þróun sem við getum ekki vel við unað. Hér er um að ræða atvinnugrein sem getur rennt styrkari stoðum undir atvinnulíf vítt og breitt um landið.
Ég vil ítreka það að til að ná árangri í framþróun ferðaþjónustunnar þarf fjármagn. Það þarf að stórefla Ferðamálasjóð. Það þarf líka að leggja verulegt fé til Náttúruverndarráðs til þess að það geti verið starfi sínu vaxið, til þess að það geti sinnt þeim verkefnum sem því er ætlað. Þetta þarf að gerast fyrr en seinna.
Ég vil minna á eftirlitshlutverkið sem óhjákvæmilega hlýtur að fylgja í kjölfarið. Það hefur komið fram að mjög lítið eftirlit hefur verið t.d. með erlendum ferðamönnum sem hafa komið hingað til lands með skipum með sína bíla og sitt hafurtask allt. Það hefur verið of lítið eftirlit með þessu fólki þegar það kemur inn í landið og þegar það fer úr landinu. Við höfum heyrt um menn sem hafa komið hingað til landsins til að ræna hér sjaldgæfum eggjum sem ekki finnast í neinum mæli annars staðar o.s.frv.
Allt þetta þarf að sameina og ganga þannig frá hnútum að ferðamennskan, þjónusta við ferðamenn, hvort heldur um er að ræða útlenda eða innlenda, geti orðið mun stærri atvinnugrein hér á landi en er í dag. Ekki veitir af - ég ítreka það - á þessum tímum boða og banna og hafta og samdráttar á öðrum sviðum atvinnulífsins, svo sem fiskveiða og landbúnaðar.