23.03.1909
Efri deild: -1. fundur, 21. löggjafarþing.
Sjá dálk 941 í B-deild Alþingistíðinda. (817)
68. mál, æðsta umboðsstjórn Íslands
Steingrímur Jónsson:
Við 1. umræðu lýsti eg því yfir, að eg væri frumvarpi þessu algjörlega mótfallinn. Eg var á móti því að nefnd væri skipuð í málið, og afstaða mín til málsins er öldungis óbreytt. Eg mun greiða atkvæði mitt á móti því að frumvarpið gangi til 3. umræðu, en aftur mun eg greiða atkvæði með breytingartillögunni á þingskjali 306, til vonar og vara, ef frumvarpið skyldi verða samþykt gegn mínu atkvæði.
Þetta er ósanngjarnt mál, en yrði þó enn ósanngjarnara, ef meiri hlutinn notaði það sem hegningu á mótflokkinn. Eg fæ ekki séð, að nokkur meiri hluta maður geti greitt atkvæði á móti þessari breytingartillögu, og það væri bein vanvirða fyrir þingið, ef hún félli, en málið að öðru leyti næði fram að ganga. Háttv. þm. V.-Ísf. hélt því fram, að afleiðingin af samþykt breytingartillögu þessarar yrði, að lögin verkuðu fram fyrir sig. En svo er í raun og veru ekki. Lögin taka ekki til þeirra manna, er eftirlaunarétt hafa eftir öðrum lögum. Lögin snerta að eins þá menn, sem ekki hafa verið embættismenn með eftirlaunarétti áður en þeir urðu ráðherrar. Eftirlaunaréttur þeirra manna verður í raun og veru ekki til fyr en með konungsúrskurði, sem gefinn er eftir að þeir hafa verið leystir frá embætti. Lögin fyrirmuna að eins að gefa slíka konungsúrskurði, og verka því alls ekki fyrir sig fram, þótt þau öðlist gildi frá ráðherraskiftum þeim, er í hönd fara. Að eins vildi eg bæta því við, að þótt eg greiði atkvæði með breytingartillögunni, þá geri eg það ekki af því að eg sé frumvarpinu fylgjandi.