05.08.1913
Neðri deild: 26. fundur, 24. löggjafarþing.
Sjá dálk 774 í C-deild Alþingistíðinda. (586)
58. mál, hvalveiðamenn
Matthías Ólafsson:
Eg vil að eins með örfáum orðum gera grein fyrir, hversvegna eg skrifaði undir nefndarálitið með fyrirvara. Eg get gengið inn á það með meðnefndarmönnum mínum að líkindi séu til að hvalveiðamennirnir fari héðan vegna þess, að útgerðin borgar eig ekki. En eg get ekki betur séð, en að þá. verði fullkomin friðun á hvölum, svo að þetta frv. er í rauninni óþarft og ekki til annars en að reka hvalveiðamennina burtu Eins og allir vita, er hvalur friðaður nú, en það er Ieyfilegt að draga hvali inn fyrir landhelgislínuna og hagnýta þá þar. Þetta er það sem á að banna með frv. Það getur líka skeð, að þetta frv. baki landinu fjártjón. Eftir því sem háttv. flutningsm. (G. E.) hefir upplýst í nefndinni, var útflutningsgjald fa hvalafurðum síðastliðið ár rúmar 14,000 kr. Það má búast við að þetta gjald verði minna í ár og ef til vill ennþá minna næsta ár, svo að ekki er í það horfandi, að sleppa þessum tekjum ef landið hefði hinsvegar nokkurt gagn af að reka hvalveiðamennina burt. — En svo var það líka annað sem gerði, að eg skrifaði undir nefnarálitið með fyrirvara. Eg get ekki verið viss um, þrátt fyrir það þó lögfræðingur væri í nefndinni, að það sé rétt, sem stendur í nefndarálitinu, að um skaðabætur til hvalveiðamanna geti ekki verið að ræða. Eg get ekki verið með frv. fyr en eg heyri álit fleiri lögfræðinga hér í deildinni um þetta. Eg tel það efasamt, að hvalveiðamennirnir geti ekki heimtað skaðabætur ef þeir færu í mál. Það er sagt, að hvalveiðamenn í Noregi hafi engar skaðabætur fengið þegar hvalveiði var bönnuð þar, en það er nokkuð annað mál, því að þeir kröfðust ekki neinna skaðabóta. — Það er skilyrði fyrir mínu atkvæði í þessu máli, að það verði farið nokkurn veginn sæmilega með hvalveiðamennina.