21.08.1915
Neðri deild: 39. fundur, 26. löggjafarþing.
Sjá dálk 171 í B-deild Alþingistíðinda. (1170)
108. mál, fjárlög 1916 og 1917
Jón Jónsson:
Það eru að eins örfá orð út af brtt. okkar háttv. 1. þm. N.-Múl. (B. H.) um hækkun á fjárveitingunni til brúarinnar á Miðfjarðará. Mjer virðist að landssjóður geti ekki, sóma síns vegna, mótmælt því, að standast einn kostnaðinn af þessari brú, þar sem því í fyrsta lagi var slegið föstu á þinginu 1913, að hann ætti að standa straum af byggingu hennar að 2/3 hlutum, og þar sem hún eyddist vegna þess, að landsverkfræðingurinn, sem hana átti að byggja, gat ekki verið við verkið, og maður, sem ekki hafði fullkomna þekkingu, var látinn fjalla um það.
Hæstv. ráðherra sagði, að þessi brú lægi á sýsluvegi. En það breytir engu í þessu máli eins og það nú liggur fyrir, enda hefir það oft átt sjer stað, að landið hefir bæði styrkt og jafnvel bygt að fullu sumar brýr á sýsluvegum, eins og t. d. í Þingeyjarsýslu. Þetta væri því ekkert einsdæmi jafnvel þótt öðru vísi stæði á en jeg hefi skýrt frá. Öll sanngirni virðist líka mæla með því, að sýslur þær, er afskektar eru og engar aðalpóstleiðir liggja um, fái eitthvað af vegafje landsins.
Háttv. Þm. Dal. (B. J.) sagði, að það væri sjálfsagt, að þingmenn bæru fram allar fjárbænir kjósanda sinna, hvernig sem á þeim stæði. Hann hefir breytt svikalaust eftir þessari reglu, enda er það kunnugt, að hann hefir greitt atkvæði með flestum þeim fjárbænum, er til þingsins hafa komið. Þetta sýnir brjóstgæði háttv. þm., en ekki þroska hans eða varfærni í fjármálum að sama skapi.
Hann talaði um þessa brú í sambandi við brýr þær, er hann ber fyrir brjóstinu nú. En hann var nú einu sinni svo óheppinn, að þingið vildi láta þessa brú ganga fyrir, og eins og venja er til, þá getur landssjóður ekki kipt að sjer hendinni með fyrirtæki, er hann hefir einu sinni tekið á sínar herðar. Jeg er ekki að álasa háttv. þm. Dal. (B. J.) sjerstaklega, þótt hann vilji gjöra kjósendum sínum til geðs. En hann vill verða við óskum allra kjósanda í landinu, en það er óðs manns æði að hugsa sjer slíkt. Landssjóður færi undir eins á höfuðið, ef sú stefna yrði ofan á í þinginu.
Það er ekki ólíklegt, að háttv. þm. Dal. (B. J.) fari nú á næstu þingum að koma fram með fjárbænir fyrir vinnukonurnar í Dölum, sem nú hafa fengið kosningarjett, t. d. til þess, að þær geti fengið sjer álnavöru í dýrtíðinni. Annars álít jeg það varlegra af háttv. þm. að koma ekki með margar fjárbænir, ef þeim er alvara með að afstýra miklum tekjuhalla. Reynslan er sú, að það gjörir þá veikari í mótstöðunni gegn fjárbænum annara, ef þeir eru sjálfir heimtufrekir. Jeg heyri það á háttv. þm. Dal. (B. J.), að hann ætlar nú að fara að bæta ráð sitt og vera á móti fjárveitingum. Jeg álít hann meiri mann eftir en áður fyrir það, en auðvitað er ekki ennþá sjeð, hvernig hann efnir þetta.