30.08.1915
Neðri deild: 46. fundur, 26. löggjafarþing.
Sjá dálk 583 í B-deild Alþingistíðinda. (1269)
56. mál, fjáraukalög 1914 og 1915
Benedikt Sveinsson :
Þótt málið sje nú orðið vel upp lýst af háttv. þm. N.-Ísf. (Sk. Th.), þá langar mig samt til að gjöra dálitla grein fyrir breytingartillögunni, sem jeg hefi borið fram.
Eins og tekið hefir verið fram; þá voru eftirlaun Skúla Thoroddsen reiknuð á annan hátt en venjulega: Skrifstofukostnaðurinn, sem hann gaf upp, var ekki tekinn til greina, heldur var annar maður látinn gjöra áætlun um, hvað skrifstofukostnaðurinn væri mikill: Áætlun hans var meira en helmingi hærri, og sú fjárhæð var dregin frá laununum, og eftir því voru svo eftirlaunin reiknuð. Aftur hefir alt af verið tekið til greina það, sem aðrir embættismenn hafa gefið upp í þessu efni, og hafa þó aumir gefið upp miklu minni skrifstofukostnað.
Fyrir þetta misrjetti hefir Skúli Thoroddsen mist rúmar 200 kr. á ári í 20 ár, eða samtals 4200 kr. Ed. hefir viðurkent kröfu hans með því að ákveða, að honum skuli greiddar 400 kr. á ári umfram það, sem hann hefir haft að undanförnu, þ. e. 200 kr. sem hann á með rjettu tilkall til árlega og aðrar 200 kr. til uppbótar því, sem hann hefir mist í þessi 20 ár. Með þessu móti fær hann þó ekki annað en vexti af höfuðstólnum. Mjer finst langrjettast að greiða honum þetta fje alt í einu, en úr því að þess er ekki kostur, þá er þó nokkur bót að tillögu minni, enda sættir Skúli Thoroddsen sig við hana, og að hans ráði tek jeg aftur fyrri tillögu mína.
Háttv. framsm. fjáraukal. (P. J.), var óánægður út af því, að þessi brtt. hefði komið fram. Jeg get ekki skilið af hverju sú óánægja stafar. Hann hefir sjálfur viðurkent að Skúli Thoroddsen eigi sanngirniskröfu til þessa fjár, og segist vilja unna honum allrar sæmdar, en hví vill hann þá ekki veita honum fullar bætur? Það er alkunnugt, að Skúli Thoroddsen hefir orðið hart úti: Hann varð að fara frá embætti, þótt hann væri sýknaður af öllum ákærum hins opinbera í hæstarjetti. Því fremur finst mjer að ekki ætti að halda lengur rjetti hans og vona jeg að full sanngirni fái að ráða í þessu máli. Ef háttv. framsm. vill unna honum, allrar sæmdar, eins og hann sagði, þá ætti hann líka að vilja unna honum þess fjár, sem hann hefir rjettarkröfu til.