17.08.1915
Efri deild: 35. fundur, 26. löggjafarþing.
Sjá dálk 312 í B-deild Alþingistíðinda. (336)
12. mál, landhelgissjóður Íslands
Framsögum. (Sigurður Stefánsson):
. Háttv. 2. kgk. þm. (Stgr. J.) sagði, að jeg hefði ekki svarað aðalatriðinu í ræðu sinni. Hann spurði, hvers vegna menn vildu skjóta hinum og þessum framkvæmdum á frest, en láta þessa fjárveiting ná fram að ganga. Þessi spurning er alveg út í: hött, því að hvernig getur nokkrum manni komið til hugar, að þessi nauðsynjafyrirtæki, sem hann nefndi, strandi á þessari 15 þúsund króna fjárveitingu? 15 þúsund krónur er svo örlítill hluti af því fje, sem til þeirra þarf, að háttv. þingmaður (Stgr. J.) hefði sannarlega getað sparað sjer þessa spurningu. Það er sjálfsagt af sparnaðarástæðum, að menn vilja fresta þeim fjárframlögum, sem hann mintist á, enda má háttv. þingmanni (Stgr. J.) vera kunnugt, hvílíkur geigur er nú í mörgum manni út af fjárhagsástandinu á þessum háskalegu tímum. — Háttv. þingmaður (Stgr. J.) kallar þessa fjárveiting fikt, en þá hefði hann átt að taka ráð í tíma og vera á móti stofnun þessa sjóðs þegar í upphafi: En jeg verð að játa, að jeg sannfærist æ betur og betur um, að bæði hann og (háttv. 5. kgk. þm. (G. B.) eru í hjarta sínu báðir mótfallnir öllu þessu máli. Mig furðaði á því, að hinn síðarnefndi hv. þingmaður (G. B.) fór að tala um sjálfstæðisgorgeir í þessu sambandi. Jeg vísa slíkum brigslum bríxlum frá mjer, og hafði mjer síst komið til hugar að hinn háttv. þm. (G. B.) færi að bera mjer slíkt á brýn. (Guðm. Björnson: Jeg átti ekki við hinn háttvirta þingmann). Hinn sami háttv. þm. (G. B.) mintist á slysatrygginguna og vildi láta slysni Alþingis í því máli bitna á þessari fjárveitingu. En þá færi nú meinbugum þessa máls að fjölga, því að víst er það, að bæði nú og í fyrra var sú ósk látin í ljós á Fiskiþinginu, að fjárframlögum til Landhelgissjóðs yrði haldið áfram. Enda hygg jeg, að þetta tvent, slysatryggingin og Landhelgisvarnirnar, sjeu hliðstæð áhugamál sjómannastjettarinnar. — Það sem háttv. 2. kgk. þm. (Stgr. J.) sagði um vegina, er auðvitað rjett, en ekki get jeg þó sjeð, að neinn háski væri á ferðum, þótt varlega væri farið í fjárveitingar til vegabóta á þessu þingi. Menn verða þó að hafa það hugfast, hvort það er landbúnaðurinn eða sjávarútvegurinn, sem gefur landssjóði meira í aðra hönd. — Jeg skal svo ekki fara fleirum orðum um þetta mál, en vil óska þess, að atkvæðagreiðslan fari fram með nafnakalli.