08.09.1915
Efri deild: 55. fundur, 26. löggjafarþing.
Sjá dálk 605 í B-deild Alþingistíðinda. (661)
52. mál, tún og matjurtagarðar
Jósef Björnsson:
Jeg vildi að eins leyfa mjer að taka það fram, til þess að fyrirbyggja misskilning, að þessi undanþága, sem talað er um í 2. brtt. á þgskj. 812, getur vitanlega ekki átt við annarsstaðar en þar, sem sams konar ummáls uppdráttur er fyrir hendi, sem ræðir um í frumvarpinu.
Hv. þm. Barð. (H.H.) taldi sjer ekki fært að greiða atkv. með frv., sökum þess, að það hefði útgjöld í för með sjer fyrir landssjóð. Það er að vísu satt, að frv. hefir útgjöld í för með sjer, en þau geta naumast verið tilfinnanleg, þar sem þau eiga að skiftast niður á 5 ár, svo að hreinn óþarfi virðist að láta kostnaðinn vaxa sjer í augum.
Hins vegar er lítt þolandi, hve alóábyggilegar landshagsskýrslurnar eru um ræktað land. Þar er því nær alt getgátur. Og jeg verð að líta svo á, sem það sje þjóðarsmán, að ekki skuli vera til í landshagsskýrslunum ábyggilegar upplýsingar um það, hversu mikið sje til af ræktuðu landi. Þessi litli kostnaður er smámunir í samanburði við þann hagnað, sem einstakir menn og þjóðfjelagið í heild sinni getur af þessu haft. Þó ekki sje til annars, þá geta skýrslurnar orðið mörgum til upphvatningar, er hann sjer, að bletturinn hans gefur ekki eins mikið af sjer og hann ætti að gjöra í samanburði við jafnstórt ræktað land annarsstaðar. Jeg vil þess vegna eindregið mæla með því að frv. verði samþ. með þeim brtt., sem nefndin hefir komið fram með.