05.01.1917
Neðri deild: 15. fundur, 27. löggjafarþing.
Sjá dálk 167 í B-deild Alþingistíðinda. (251)
29. mál, ullarmat
Flutnm. (Bjarni Jónsson):
Jeg skal vera stuttorður. Hygg jeg að allir skilji, hve sjálfsagt þetta frv. er. Ullarmatslögin eiga að venja menn á vandvirkni og vöruvöndun, þegar verslun er í rjettu lagi. En eins og nú stendur, er engin verslun til í heiminum eftir venjulegum hætti. Ekkert gangverð, heldur verð, fyrirskipað af öðrum. Ullin er tekin með valdi, og kaupandinn skamtar sjálfur verður. Mönnum er aftrað frá að senda ullina þangað, sem hærra verð er greitt fyrir hana. Því er ekki ástæða til að hafa kostnað um ullarmat og flokkun. Er það því allra mála sjálfsagðast, að framkvæmd laganna sje frestað, þar til verslun er aftur komin í sæmilegt horf. Jeg vænti hjer engra mótmæla. Málið er einfalt og því ekki þörf að setja það í nefnd. Vænti jeg, að háttv. deild láti það ganga til næstu umr. og síðan áfram.