13.01.1917
Sameinað þing: 4. fundur, 27. löggjafarþing.
Sjá dálk 47 í B-deild Alþingistíðinda. (691)
42. mál, dýrtíðaruppbót handa embættis- og sýslunnarmönnum landssjóðs
Framsm. fjárveitingauefndar Nd. (Gísli Sveinsson); Það var ræða hv. 1. þm. Árn. (S. S.), sem kom mjer til þess að fara nokkrum frekari orðum um málið.
Hann kemur enn með það, að þingið sje hjer komið út á breiða veginn, sem leiði til til útgjalda fyrir landssjóð. Það er satt, að till. hefir í för með sjer útgjöld fyrir landssjóð. En þetta er ekki annað en það, sem allir þm. vita og hafa gengið inn á. En „planið“, sem þessi þm. (S. S.) og 1. þm. Reykv. (J. B.) ætluðu sjer að leggja í Nd., var þann veg vaxið hvað útgjöld snertir, þótt eigi sje hægt að fara þar út í nákvæman samanburð, að það mundu hafa orðið áhöld um útgjöldin, eftir því sem sjálfum aðalflutnm. þeirrar brtt., hv. 1. þm. Reykv. (J.B.) taldist til. Um hvað er þá að deila, fyrst útgjöldin í báðum till. eru hjer um bil hin sömu?
Annars er nú ekki tími til að fara út í samanburð á grundvelli till. En benda má á, að þegar til þess kom hjá þessum háttv. þingmönnum, að skilgreina hverjir ættu að teljast fjölskyldumenn, þá hefir þeim engan veginn getað komið saman. Þeim hefir heldur auðvitað ekki komið saman um, hverjir geti talist einhleypir. Sumir segja, að sá sje einhleypur maður, sem engum hefir fyrir að sjá. En jeg tók það fram, að slíkir menn mundu vera svo fáir í þessum hóp, að ekki tæki að reka þá út úr jöfnuðinum.
Hv. 1. þm. Reykv. (J. B.) vildi, að hver sem hefði fyrir tveim börnum að sjá eða fleiri, yngri en 16 ára, fengi 50 kr. á hvert barn. En hann mintist ekkert á aðra, sem hafa fyrir ómögum að sjá. Og eftir till. þeirra gætu t. d. lausamenn, sem ættu 6 eða 8 krakka og hefðu afrækt þá alla, orðið þessarar aukauppbótar aðnjótandi og fengið 50 kr. fyrir hvern. Er það nokkurt rjettlæti?
Jeg get þess vegna ekki sjeð ástæðu til að deila um þetta mál frekar. Hjer er að eins um tvent að velja, að samþ. till. fjárveitinganefndarinnar eða fella hana.
Jeg get því tekið undir með hv. framsögum. fjárveitingan. Ed. (E. P.), að hjer sje að eins um tvent að gera fyrir háttv. Sþ., og ekki nema eitt sómaatriði í málinu, sem sje að samþ. till. eins og hún nú liggur fyrir.