10.09.1917
Efri deild: 52. fundur, 28. löggjafarþing.
Sjá dálk 1611 í B-deild Alþingistíðinda. (1545)
164. mál, tekjuskattur
Kristinn Daníelsson:
Verði frv. tekið út af dagskrá og athugað af nefndinni á ný, vildi jeg áður koma fram með aths. við 4. gr. frv. Nefndin hefir í nál. látið þá skoðun sína í ljós, að ákvæði 12. gr. tekjuskattslaganna frá 1877, um skyldu embættismanna og annara opinberra starfsmanna til þess að láta skattanefndum í tje upplýsingar um eignir manna, nái einnig til stjórnenda banka og sparisjóða. Leggur nefndin til, að orðalagi 4. gr. frv. sje þannig breytt, að bert sje, að um skýringu á eldri lögunum sje að ræða, en ekki nýmæli. Jeg tel þennan skilning mjög vafasaman. 12. gr. nefndra laga getur að eins um embættislaun, skuldabrjef, hlutabrjef og annað því um líkt. En á innieign manna í bönkum og sparisjóðum er ekki minst. Enda hefir það áreiðanlega ekki verið skilið svo, að skylt væri að skýra frá innieignum í bönkum og sparisjóðum. Jeg hygg og, að varhugavert gæti verið að skylda banka og sparisjóði til að gefa slíkar skýrslur um innstæðufje, og það gengi ekki heldur jafnt yfir alla. Margar innieignir í bönkum eru ekki bundnar við nafn, heldur númer, og jafnvel bankastjórninni getur verið ókunnugt um eiganda þess fjár. Þetta er ekki svo ótítt. Enn fremur mættu menn vera við því búnir, að menn tækju fje sitt úr bönkum og sparisjóðum og kæmu því jafnvel á vöxtu erlendis. Hygg jeg því rjettast, að 4. gr. frv. verði ekki samþ. Hún er óþörf, ef svo er, sem nefndin heldur fram, að ákvæði þetta sje í raun og veru ekki nýmæli. En af því að jeg hygg, að ákvæði þetta gæti orðið til tjóns fyrir banka og sparisjóði, vildi jeg ekki láta hjá líða að gera þessa aths.