12.09.1917
Neðri deild: 58. fundur, 28. löggjafarþing.
Sjá dálk 1142 í C-deild Alþingistíðinda. (3540)
188. mál, kjötþurkun
Frsm. (Stefán Stefánsson):
Nefndin mun fúslega taka allar sanngjarnar breytingar til greina, sem miða að því að laga þetta frv. En viðvíkjandi orðum hæstv. forsætisráðherra, að hjer væri vikið út frá almennum reglum um einkaleyfi, ef þetta leyfi væri gefið, þá vil jeg taka það fram, að jeg tel efasamt, hvort þetta getur heimfærst undir meðferð á matvælum. Mjer finst miklu fremur, að hjer sje að eins um verkunaraðferð á sjerstakri verslunarvöru að ræða, sem ekki að neinu leyti brýtur í bága við þau ákvæði, er hæstv. forsætisráðherra var að tala um.
Þá spurði hv. þm. N.-Þ. (B.Sv.) um það. hvort leyfið skyldi reiknað frá þeim tíma, að lögin ganga í gildi, eða frá þeim tíma, að tilraunir byrja og 3 ár eftir það. Þessu er því til að svara, að það er auðvitað reiknað frá þeim tíma, að einkaleyfið er veitt, eins og jeg hefi víst áður minst á. Jeg hefi tekið það fram við fyrri umr. þessa máls, að tilraunir hafa þegar verið gerðar í þessa átt. Og þær hafa leitt það í ljós, að kjötið tapar engu næringargildi með þessari þurkunaraðferð. Hitt er annað mál, hvort erlendar þjóðir geta felt sig við kjötið svona verkað. Þess vegna er ætlunin að gera tilraunir með að útvega markað fyrir þessa vöru.
Viðvíkjandi því, hvort leyfishafi komi til að standa í vegi fyrir öðrum, er vilja nota þessa sömu aðferð, þá er því til að svara, að það hefir enginn komið enn og sótt um þetta, og jeg býst ekki heldur við, að svo verði, jafnvel þótt þessum manni verði neitað nú. Hins vegar er þetta ekki langur tími, sem leyfið er veitt til, en aftur talsverður kostnaður, sem af því hlýtur að leiða fyrir leyfishafa að koma þessu fyrirtæki í framkvæmd. Eins og hv. þm. N.-Þ. (B.Sv.) benti á þá er jeg því ekki mótfallinn, að landssjóður hafi forkaupsrjettinn samkvæmt frv., ef leyfishafi vill selja. Yfirleitt er nefndin fús á að breyta því í frv., sem betur má fara. Hitt er auðvitað alveg á valdi hv. deildar, hvað hún gerir við þetta mál. Það er nefndinni ekkert kappsmál, að þetta nái fram að ganga, en að eins taldi hún það þess vertr að því væri hreyft hjer og tekið til athugunar. Svo er hv. deild auðvitað sjálfráð um, hvernig hún leiðir það til lykla.