15.06.1918
Efri deild: 45. fundur, 29. löggjafarþing.
Sjá dálk 1113 í B-deild Alþingistíðinda. (1184)
90. mál, Fiskifélag Íslands
Frsm. (Magnús Kristjánsson):
Eins og kunnugt er, bar á því strax eftir ófriðarbyrjun, og þá ekki síður er á leið ófriðinn, að olíuverð fór mjög hækkandi og varð almenningi lítt bærilegt er á leið. Þess vegna varð niðurstaðan sú, að Fiskifjelag Íslands afrjeð, í samráði við landsstjórnina, að panta olíufarm. Hann kom, en eftir það brá svo við, að verslanirnar sáu sjer fært að lækka verðið á sínum olíubirgðum. Almenningur var þá ekki nógu viðsýnn til þess að versla við fjelagið meðan olían fjekst með lægra verði í verslununum. Þess vegna varð að geyma vöruna, og leiddi af því talsverða rýrnun á olíubirgðunum.
Landssjóður hefir nú samt fengið mest alt lánið endurgreitt, og eftirstöðvarnar eru ekki nema eitthvað á þriðja þúsund af lánsupphæðinni. Og þar sem almenningur hefir haft óbeinlínis hagnað, sem skiftir tugum þúsunda, af því, að fjelagið gat útvegað olíuna og selt hana með sanngjörnu verði, þó að fjelagið sjálft biði halla, þá álít jeg ekki nema sjálfsagt, að þingið samþykki að veita þessa uppgjöf á eftirstöðvunum af skuldinni.