21.05.1918
Neðri deild: 27. fundur, 29. löggjafarþing.
Sjá dálk 365 í B-deild Alþingistíðinda. (151)
36. mál, stimpilgjald
Björn Kristjánsson:
Frumvarpið er þannig lagað, að sumar greinar þess hefðu þurft að skýrast betur. T. d. er í 3. gr. talað um stimpilgjald af samningum um vörukaup og sölu.
Þetta er nauðsynlegt að komi skýrt fram í umræðum, fyrst það er ekki greinilegt í frv. sjálfu, hvernig eigi að stimpla vörusamninga og hvað sje átt við með orðinu samningur, þegar um vörukaup er að ræða. Þeir geta verið með ýmsu móti. Stundum eru samningarnir algerlega munnlegir. Sá, sem selur, afhendir vöruna munnlega, og kaupandinn samþykkir munnlega. Þetta eru fullgildir samningar; eru þeir stimpilskyldir? Í öðru lagi verða samningar með því móti, að seljandinn býður fram vöru sína munnlega, en hinn samþykkir skriflega, þyki þá fulltrygt. Í 3. lagi er það, að einn býður vöru skriflega og annar samþykkir skriflega. Eru þetta samningar eftir 3. gr. frv.? Í 4. lagi setja kaupandi og seljandi samning með sjer, eins og þegar samið er um kaup á húsi eða jörð. Skrifa þá báðir undir sama samninginn, og er hann þá sennilega stimpilskyldur. En eru hin atriðin stimpilskyld? Þetta síðasta samningsform er það, sem á dönsku er kallað „Slutsedel“. Ef stimpilskyldan nær ekki til hinna atriðanna, þá verður „slutseðillinn“ lagður niður. En ef hún á að ná til allra samninga um kaup og sölu á vöru, hvers eðlis sem samningurinn er, þá verður þetta fastur skattur á allri verslun í landinu. Þessu væri gott að fá skýringu á í umræðunum, fyrst það kemur ekki skýrt fram í lögunum.