18.09.1919
Neðri deild: 67. fundur, 31. löggjafarþing.
Sjá dálk 1351 í B-deild Alþingistíðinda. (1103)
26. mál, laun embættismanna
Sigurður Stefánsson:
Hv. 1. þm. S.-M. (Sv. Ó.) tók fram, að ef sveitabúskapurinn borgaði sig eins illa og jeg hefði tekið fram, þá hlytu bændur að vera nauðulega staddir. Og þetta er alveg rjett hjá honum, því bændur eru nauðulega staddir. En þó horfir þetta mál alt öðruvísi við frá bændum heldur en prestum. Bændur eru aldir upp við búskap, en svo er ekki um prestana, því þegar þeir fara í skóla, ganga þeir út úr búskapnum og dvelja mörg ár við nám. Og þetta nám þeirra býr þá á engan hátt undir búskapinn síðar meir, heldur fjarlægir þá honum, en svo er ekki um bændurna, sem lifa á búskapnum. Auk þessa geta bændur gefið sig alveg óskifta að búskapnum, en svo er ekki um allan þorra presta, því þeir hafa margir hverjir ærinn starfa við embætti sitt og mega síst missa tíma frá því til búskaparbaslsins.
Þessi sami hv. þm. (Sv. Ó.) sagði, að hversu bágt sem bændur ættu, þá legðist þó meiri hlutinn af útgjöldum landsins á herðar þeirra. En þetta held jeg ekki rjett því að eins og nú er farið skattaálögum hjer í landi, þá er það sjávarútvegurinn, sem ber allar aðalbyrðarnar, og er það ekki nema eðlilegt, þar sem hann hefir miklu meira gjaldþol. Það er því ekki rjett að vera að slá því fram, að bændur beri meiri byrðar; þeir gera það ekki, enda geta þeir það ekki. Hv. Ed. hefir nú að vísu litið nokkuð á búskapinn, er prestar hafa, og hefir ákveðið, að sveitaprestar fengju að eins 2/3 uppbótarinnar. Úr því að klípa á af þessum embættismönnum, virðist það vera nóg að klípa 1/3 af uppbótinni, þó ekki væri lengra farið, og ekki ætti svo að vera.