08.09.1919
Neðri deild: 58. fundur, 31. löggjafarþing.
Sjá dálk 383 í B-deild Alþingistíðinda. (114)
1. mál, fjárlög 1920 og 1921
Hákon Kristófersson:
Háttv. frsm. (M. P.) benti á það, í sambandi við brtt. á þgskj. 716, að hann hefði gaumgæfilega tekið eftir því, sem jeg sagði um þá till. mína, en ekki fundið neitt, sem mælti með henni. En það sannar ekki annað en það, að mjer hefir tekist miður vel að koma orðum að því, hverja nauðsyn hjer er um að ræða, eða þá að háttv. framsm. (M. P.) hefir ekki viljað fallast á rjett mál.
En eins og jeg hefi áður tekið fram, er hjer ekki farið fram á, að ríkissjóður veiti nema helming kostnaðarins, og svo framarlega, sem till. þessi er ekki á fullum rökum bygð, þá er ekki um neinn kostnað að ræða, og þá kemur aldrei til neinna fjárútláta fyrir ríkissjóð. En hins vegar mundi sýslunefndin aldrei hafa lagt til, að í þetta yrði ráðist, ef ekki væri full nauðsyn á. En eins og jeg hefi áður sagt, varð sýslunefndin að ráðast í það, að loka sjúkrahúsi þessu í fyrra, en allir munu geta sjeð, að fram á slíkt er ekki farið að nauðalausu.
Háttv. frsm. (M. P.) sagði, að ríkissjóði bæri ekki að veita styrk til viðhaldskostnaðar sjúkrahúsa, þegar hann hefði áður veitt styrk til stofnkostnaðarins.
En hjer er ekki um neitt slíkt að ræða, þar sem landssjóður hefir ekki veitt einn eyri til þessarar byggingar.
Mig minnir, að háttv. frsm. (M. P.) kæmist svo að orði, að landssjóður mætti ekki veita styrk til endurbyggingar á sjúkrahúsum. En eins og jeg hefi tekið fram, er hjer hvorki um endurbyggingu nje viðhald að ræða, heldur að eins viðgerð á húsinu.
Háttv. frsm. (M. P.) sagði einnig, að það væri ekki hlutverk landssjóðs að veita styrk til að kítta glugga á gömlum húsum. Það hefir víst átt að vera fyndni. En sú fyndni hefir farið langt fyrir ofan markið, þar sem jeg benti að eins á það, að auk annars þyrfti að gera þetta.
Þá benti háttv. frsm. (M. P.) á, að mjer mundi vera heppilegast að taka till. aftur, til þess að hún yrði ekki feld. Þetta hefir sjálfsagt átt að vera heilræði, þó ekki sjái jeg mjer fært að fara eftir því. Jeg hefi líka svo oft verið hjer í minni hluta, að jeg kippi mjer ekkert upp við það, þó að svo verði enn einu sinni.
En jeg get sagt háttv. frsm. (M. P.) það, að við sýslubúar munum fúsir til að gera við hús þetta að öllu leyti á eigin kostnað, ef ríkið vill svo taka að sjer rekstur þess. (M. P.: Ríkið rekur engin sjúkrahús).
En þá ætti það ekki að vera neitt sjálfsagt fyrir háttv. fjárveitinganefnd að vera á móti jafnsjálfsögðum styrk og þessum.
En eins og jeg tók fram áðan, er það sýslufjelaginu algerlega um megn að kosta viðgerð þessa, eins og sjá má af því, að það var knúið til þess að loka húsinu, þó það megi teljast ógerningur. En ef hið háa Alþingi vill ekki veita styrk þennan, verð jeg þó að líta svo á, sem það sje þeirri vandræðaráðstöfun samþykt.
En ef háttv. nefnd efast um, að jeg hafi með rjettu farið fram á þetta, þá er þess að gæta, að sje sá grunur rjettur, þá fellur fjárveiting þessi um sjálfa sig, og mun aldrei til þess koma, að hana þurfi að veita.