05.08.1919
Neðri deild: 25. fundur, 31. löggjafarþing.
Sjá dálk 997 í B-deild Alþingistíðinda. (761)
3. mál, fjáraukalög 1918 og 1919
Fjármálaráðherra (S. E.):
Ef brtt. þær, sem hv. fjárveitinganefnd vill gera, verða samþyktar, þá bætast við útgjöldin hjer um bil 118 þús. kr. Og enn er þess að gæta, að ef þær 30 þús. kr., sem teknar voru út af fjáraukalögunum, koma í fjárlögin, þá verða það í raun og veru 148 þús. krónur. Jeg er nú ekki að segja þetta af því, að jeg finni ástæðu til að mæla á móti tillögum hv. nefndar. En að eins vil jeg með þessu vekja eftirtekt hv. þm. á því, hversu nauðsynlegt er að hraða sem mest afgreiðslu tekjuaukafrumvarpa, sem liggja fyrir, svo að þau komist sem fyrst til framkvæmda. Um einstakar brtt. hefi jeg ekki margt að segja. Þó er ein, við 10. gr., sem mundi heyra undir fjármáladeildina. Það er viðvíkjandi endurgreiðslu á hækkun á vörutolli á vatnspípum til Patreksfjarðar. Jeg get ekki annað en fallist á, að þessi tollur verði endurgreiddur, eftir þeim skýringum og meðmælum, sem hv. frsm. (M. P.) gaf.
Hv. 1. þm. Árn. (S. S.) var að tala um í sambandi við 3. gr., út af bátum, sem ráðnir voru til eftirlits yfir síldveiðatímann, að þeir samningar mundu hafa farið eftir einhverjum leyniþráðum milli landsstjórnarinnar og útflutningsnefndar. Mjer er allsendis ókunnugt um nokkra slíka leyniþræði. Bátarnir voru ráðnir í samráði við Fiskifjelagið og sjávarútvegsnefnd.
Þá kem jeg að brtt. hv. 1. þm. Árn. (S. S.) á þgskj. 207, um 4000 kr. ívilnun á flutningskostnaði á síld. Mjer er kunnugt um það, að hv. 1. þm. Árn. (S. S.) er mjög viðkvæmur fyrir öllu, er snertir hans eigið kjördæmi. Hann er vanur að hafa vaðið fyrir neðan sig, þegar um útgjöld til annara kjördæma er að ræða. En þegar hans kjördæmi á í hlut, er hann aldrei nógu ríflegur. Þetta er mannlegur veikleiki, sem jeg get vel skilið. En hitt á jeg verra með að skilja, þegar hv. þm. stendur upp til að bera mjer á brýn, að jeg hafi fyrir sið að lofa öllu fögru, þegar við mig er talað, en svíkja síðan alt saman. Þetta kom mjer algerlega á óvart, og það er í fyrsta sinni, sem mjer er borið slíkt á brýn. Hann meðgengur það sjálfur, hv. þm. (S. S.), að hann viti ekki, hvað fór á milli mín og þessara manna, sem töluðu við mig. Því óskiljanlegra verður mjer, að maður, sem hefir setið jafnlengi á þingbekkjunum og þessi hv. þm. (S. S.), skuli leyfa sjer að bera jafnþungar sakir á ráðherra, eða hvern sem er. Hv. þm. (S. S.) sagði, að það væri venja fjármálaráðherra að lofa, en svíkja síðan. (S. S.: Það sagði jeg ekki). Nú vil jeg skora á þingmanninn að nefna mjer eitt einasta tilfelli, þar sem jeg hafi svikið það, sem jeg hefi lofað. Það sýnist ekki vera til of mikils mælst, að hann nefni eitt smáatriði sínu máli til sönnunar, þegar hann ber fram slíka ásökun. Jeg verð að álíta hv. þm. (S. S.) minni mann eftir, ef hann verður ekki við þessu. Slíkt er svo ósæmilegt, að sá, sem það gerir, á ekki að eiga sæti hjer á þingi.