27.02.1920
Neðri deild: 17. fundur, 32. löggjafarþing.
Sjá dálk 437 í B-deild Alþingistíðinda. (767)
60. mál, vöruvöndun
Sigurður Stefánsson:
Jeg er fyllilega á máli hv. flm. þessarar till. og álít, að þetta sje orð í tíma talað, einkum það, að hafa strangt eftirlit með því, að tunnurnar sjeu vandaðar. Eins og nú er, kemur það fyrir, að tunnur eru notaðar undir síld, sem eru fyrirsjáanlega ónothæfar. Mikið er þetta að kenna því, að síldarmatsmennirnir eru ekki nægilega strangir. Eru þeir menn, er gegna síldarmatsstarfanum yfir veiðitímann, oft alls óvanir, og sumir svo ungir, að enginn getur ætlast til þess, að þeir gæti allrar þeirrar skynsemi, sem svo mjög ríður á í þeim efnum.
Dæmin sýna líka, hvernig ástatt er. Síldareigendurnir ápækla hvað eftir annað, en ekkert stoðar, því sumar tunnurnar leka gegnum stafina, hvað þá annarsstaðar.
Það er nauðsynlegt að hafa strangara eftirlit. Reynslan er í þessu, sem ýmsu öðru, besti kennarinn, og þar sem hún sýnir, að logunum er ábótavant, þarf úr að bæta.