15.04.1922
Neðri deild: 48. fundur, 34. löggjafarþing.
Sjá dálk 314 í C-deild Alþingistíðinda. (1316)
40. mál, hæstiréttur
Pjetur Ottesen:
Jeg ætlaði mjer ekki að kveðja mjer hljóðs að þessu sinni, því að hv. frsm. meiri hl. (J. Þ.) hefir haldið svo vel á máli þessu og sýnt ljóslega fram á rjettmæti þessarar sameiningar, og að þessi störf sjeu vel samrýmanleg, og yfirleitt hefir hann hrakið svo vel og tætt í sundur andmæli þeirra manna, sem vilja bregða fæti fyrir frv. þetta, að þar stendur ekki steinn yfir steini.
Eins og jeg tók fram við 1. umr. þessa máls, erum við flm. þessa frv. ekki einir um þá skoðun, að þessi sameining sje í alla staði rjettmæt og sjálfsögð, því þetta styðst við skoðun ýmsra lögfræðinga, og þar á meðal þess mannsins þeirra á meðal, sem einna færastur er talinn, og á jeg þar við Einar Arnórsson prófessor. (Gunn. S.: Hann er á móti sameiningunni.) Mótmæli hans gegn því að frv. þetta nái fram að ganga nú á þessu þingi, í brjefi því, sem hv. frsm. minni hl. (Gunn. S.) er að vitna í, byggjast á því, að launin sjeu ekki sett nógu há í frv. Hv. frsm. minni hl. (Gunn. S.) má gjarna draga upp brjef prófessorsins, ef hann vill, því það mun síst sýna annað en það, sem jeg nú segi og hefi áður sagt um álit hans á sameiningunni.
En það er aðallega vegna þess, að því er óspart haldið hjer fram, og það með miklum hávaða og látum, bæði af hv. frsm. minni hl. (Gunn. S.) og hv. þm. Dala. (B. J.), að með þessu sje verið að brjóta stjórnarskrána, að jeg gat ekki orða bundist og kvaddi mjer hljóðs.
Það er svo sem augljóst öllum heilvita mönnum, að þetta er argasta fjarstæða og staðleysa einber, og hlýtur þessu því að vera haldið fram af ærnum óheilindum og beinlínis móti betri vitund. Því það er þó alla daga vitaður hlutur, að hv. þm. Dala. (B. J.) er svo viti borinn, að hann kann að greina hjer rjett frá röngu, hvað sem hv. frsm. minni hl. (Gunn. S.) líður.
Eins og hv. þdm. hafa heyrt, hefir hæstv. forsrh. (S. E.), — sem einnig er lögfræðingur, þó að hv. frsm. minni hl. (Gunn. S.) vildi áðan ekki gera mikið úr honum sem slíkum, eða helst ekki telja hann með í því friða liði. (Gunn. S.: Það gerði jeg nú ekki.), — þá hefir hæstv. forsrh. (S. E.) lýst því yfir, sem sinni skoðun, að þetta sje alls engin skerðing á stjórnarskránni, og hann hefir gert meira, því hann hefir einnig sýnt það í verkinu, að þetta sje sannfæring hans, því, eins og menn vita, hefir hann sett einn hæstarjettardómarann, Lárus H. Bjarnason, til þess að kenna við lagadeild háskólans.
Enn fremur hefir Eggert Briem hæstarjettardómari á hendi kenslu í kirkjurjetti við guðfræðideild háskólans, og er það einnig stjórnarráðstöfun.
Þetta sýnir ljóslega skoðun bæði núverandi og fyrverandi stjórnar á málinu, og svo líka það, að þessir mikilsmetnu hæstarjettarardómarar líta eins á þetta, því jeg ætla, að enginn vilji væna þessa menn, þessa æðstu verði rjettar og laga landsins, um það, að þeir láti nota sig sem verkfæri til þess að brjóta stjórnarskrána.
Þessi röksemd hv. andstæðinga frv. er því vissulega vegin og ljettvæg fundin. Það var þetta, sem jeg gat ekki leitt hjá mjer að benda á, en að öðru leyti skal jeg ekki fjölyrða frekar um málið.