08.04.1926
Neðri deild: 48. fundur, 38. löggjafarþing.
Sjá dálk 1655 í B-deild Alþingistíðinda. (1274)
33. mál, húsaleiga í Reykjavík
Frsm. minni hl. (Jón Baldvinsson). Ræður hæstv. fjrh. hafa verið talsverð hörð árás á bæjarstjórnina, og þarf jeg ekki að halda hlífiskildi yfir hana, því að það eru einmitt flokksmenn hæstv. fjrh., sem þar hafa tögl og hagldir, svo að ásökun hans bitnar á þeim fyrst og fremst. Hann trúir því, hæstv. fjrh., að þeir hafi gefið þær þvingunarráðstafanir með reglugerðinni um húsnæði, sem stjórnarráðið neitaði að staðfesta, að verri sjeu en húsaleigulögin. En það er ekki rjett hjá hæstv. fjrh., að svo sje. Það má auðvitað lengi um þetta deila, en það er þó eitt atriði, sem jeg hefði talið mikilsvert fyrir húseigendur, og það er rjetturinn til að segja leigjendum upp, þó að bæjarstjórnin eigi ráðstöfunarrjett á húsnæðinu, ef ekki er búið að leigja það innan ákveðins tíma. Með breytingunni er numinn burtu einn verulegur agnúi, sem sje sá, að mega ekki losna við leigjendur. Það er mjög sennilegt, að reglugerð, sem bæjarstjórnin kynni að setja síðar, mundi fara í svipaða átt.
Jeg hefi áður minst á flest atriði þessa máls og nenni ekki að endurtaka það. Annars þykir mjer það koma úr hörðustu átt, þegar hæstv. fjrh. ásakar bæjarstjórn fyrir það að hafa farið lengra en lögin leyfa, með reglugerð, er hún gaf út samkv. heimildarlögunum frá 1921. Jeg hygg, að það sje heldur ekki rjett, að þingið baki sjer neina ábyrgð á þessum málum með því að láta lögin frá 1921 standa. Það getur líka tekið málið fyrir þegar því sýnist síðar.
Bæjarstjórn hlýtur líka í þessu máli að hafa aðhald af almenningsálitinu í bænum. Að nú er svo komið, að menn vilja afnema húsaleigulögin, er líklega af því, að hærra hefir látið í húseigendum en leigjendum. En leigjendurnir eru þó vafalaust miklu fleiri, og þeir þar af leiðandi fleiri, sem njóta verndar laganna, en hinir, sem þykjast verða fyrir einhverjum sönnum eða ímynduðum, óþægindum af þeim.