01.03.1928
Neðri deild: 36. fundur, 40. löggjafarþing.
Sjá dálk 3211 í B-deild Alþingistíðinda. (2942)
127. mál, skattgreiðsla h/f Eimskipafélags Íslands
Magnús Jónsson:
Jeg þarf ekki langt mál til að fylgja brtt. minni úr hlaði. Undanfarin ár hefir Eimskipafjelag Íslands notið hins sama skattfrelsis sem hjer er farið fram á að veita því um nokkurn tíma enn. Hingað til hefir fjelagið notið þessara hlunninda skilmálalaust frá hálfu hins opinbera, og lagði fjhn. til, að það ástand hjeldist óbreytt. Við 2. umr. var sú brtt. samþ., að fjelagið mætti ekki greiða hluthöfum arð, meðan það nyti þessara hlunninda frv. Jeg álít, að till. þessi hafi farið í rjetta átt og sjálfsagt hafi verið að setja einhver slík skilyrði. Það væri meiningarlaust að ívilna fjelaginu stórkostlega, en láta það samt greiða hluthöfum háan arð. En þó finst mjer breytingin, sem gerð var, ganga fulllangt. Það á aðeins að tryggja, að ekki sje borgaður of hár arður, en það er hart fyrir þá, sem lagt hafa fje sitt í fjelagið, að mega ekki fá eins háa vexti af því eins og það væri í sparisjóði. Þess er þar og að gæta, að fje manna hlýtur að teljast miklu óvissara í hlutabrjefum heldur en í sparisjóðsbókum. Auk þess verða menn að muna, hvert þjóðþrifafyrirtæki fjelagið er. Hygg jeg því, að það sje ekki rjett að refsa þeim mönnum, sem tóku spariskildinga sína út af sparisjóðsbókum og ljetu í hlutabrjef fjelagsins, með því að meina þeim með öllu að fá af þeim einhvern lágan arð, — ef fjelagið getur það annars. Mín brtt. er þannig miðlunartill. milli frv. fjhn. og brtt. þeirrar frá hv. 4. þm. Reykv., sem samþ. var við 2. umr. Vænti jeg, að hún finni náð fyrir augum hv. deildar.