22.04.1929
Neðri deild: 51. fundur, 41. löggjafarþing.
Sjá dálk 2492 í B-deild Alþingistíðinda. (1158)
13. mál, hafnargerð á Skagaströnd
Ólafur Thors:
Hv. frsm. hefir gert grein fyrir afstöðu okkar nm. til frv. En jeg verð að segja það, að ef jeg hefði eigi aðrar og meiri ástæður fyrir þörf þessa verks en þær, sem komið hafa frá hv. þm. V.-Húnv., þá mundi jeg naumast geta fylgt frv. Hv. þm. sýndi fulla hreinskilni í þessu máli, eins og honum er lagið að gera. Verð jeg að hæla honum fyrir það. En því verður ekki neitað, að hann færði mörg rök á móti frv. Hann taldi, að það hefði verið fásinna að reisa frystihús á Blönduósi, ef leggja ætti í kostnað við hafnargerð á Skagaströnd. Hann vildi vjefengja, að almennur áhugi væri fyrir þessu máli í hjeraðinu og hæpið um álit hjeraðsbúa á því. Og hann dró í efa, að ávinningur væri að því fyrir hjeraðið, eða mikinn hluta þess. Jeg veit, að Vestur-Húnvetningar hafa þarna engra hagsmuna að gæta. En hv. þm. V.-Húnv. er nú fæddur og uppalinn í A.-Húnavatnssýslu og lítur án efa eins á þeirra hag. Verð jeg því að álíta umsögn hans veigamestu rökin, sem flutt verða hjer gegn málinu. En merkir Austur-Húnvetningar, sem jeg hefi átt tal við um þetta mál, hafa sagt mjer, að þetta væri þeirra áhugamál, og rök þeirra hafa sannfært mig um, að rjett væri að fylgja frv. En jeg er þó ekki viss um, að jeg hefði fylgt málinu eins fast, ef jeg hefði verið búinn að heyra rök hv. þm. V.-Húnv. gegn því. (HJ: Hv. þm. ætti oftar að leita ráða til mín!). Það hefir nú gefist misjafnlega. Og ekki gafst vel að láta hv. þm. tala fyrir mína hönd. En hv. þm. er nú máske orðinn ráðsettari og kann að hafa farið batnandi.
Hvað brtt. okkar hv. frsm. snertir, þá er hún borin fram af þeirri skoðun, að ekki þurfi aðra hvöt til þess að málið verði rætt og athugað í sýslunni en þá, að framkvæmd verksins eftir þessu frv. standi fyrir dyrum.
Ef hjeraðsbúar vita, að sýslunefndin á að fara með umboð þeirra í þessu máli, þá er fullkomin ástæða til þess fyrir þá að láta sýslun. vita, hvern hug þeir bera til málsins, og það hljóta þeir að gera. Þess vegna er jeg mótfallinn þeim skilyrðum, sem sett eru í 2. málsgr. 2. gr., um að sýslun. þurfi tvisvar að samþ. ábyrgðarheimildina fyrir láninu. Jeg tel það óþarft og óeðlilega tilhögun, einkum af því að það veitir ekkert frekara öryggi og vissu um vilja hjeraðsbúa, nema sýslunefndarkosning hafi farið fram á milli þeirra funda, sem ákvörðun taka í málinu, eins og hv. þm. Vestm. hefir bent á.
Jeg hefi þá líka svarað því, sem kom fram í ræðu hæstv. fjmrh. Út af því, sem hann vísaði til ummæla hv. þm. A.-Húnv. og hv. 6. landsk., sem báðir eru búsettir og kunnugir í Austur-Húnavatnssýslu, vil jeg segja það, að jeg tel þá ekki meiri spegilmynd af vilja hjeraðsbúa en aðra kunnuga menn, sem þar eru búsettir. Jeg hefi kynst mörgum hjeraðsbúum og talað við þá um þetta mál, og þeir telja það eitt mesta velferðarmál hjeraðsins. Af þeim ástæðum fylgi jeg þessu máli, enda þótt mjer þyki framlag ríkissjóðs fullhátt.