03.02.1930
Neðri deild: 13. fundur, 42. löggjafarþing.
Sjá dálk 15 í C-deild Alþingistíðinda. (382)
67. mál, seðlaútgáfa Íslandsbanka, hlutafjárauki o. fl
Fjmrh. (Einar Árnason):
Það hefir orðið að samningi milli mín og hv. 1. þm. Skagf., að við létum þau tvö frv., sem um þetta mál fjalla, ganga til n. án þess að eyða tíma í að ræða þau nú við þessa 1. umr. Hv. 1. þm. Skagf. hefir líka haldið sinn hluta af þeim samningi, og hið sama vonaðist ég til að geta gert. En þegar hv. 2. þm. G.-K. stendur upp og heldur langa ræðu, sem ekkert er annað en endurtekning af því, sem margbúið er að segja áður, þá eru brotnir samningar og illa varið dýrmætum tíma. (ÓTh: Ég sagði í byrjun ræðu minnar, að ég ætlaði að skýra frá því, sem fram hefði komið). Já, ég veit það, að hv. þm. er að tala fyrir blöðin. En hann ætti þá heldur að skrifa í blöðin en að sýna öðrum hv. þm. þá ónærgætni að vera hér að taka upp aftur allt það, sem þeir vöktu við að hlusta á alla síðastl. nótt. Ræða hans var því nær tómar endurtekningar. Sumu vissi hv. þm. ekki deili á og sumt fór hann skakkt með. Og hann sneiddi vandlega hjá þeim möguleika, að eitthvað hefði verið bogið við stjórnina á Íslandsbanka. Ég hefi heldur aldrei búizt við, að hv. 2. þm. G.-K. segði óvilhallt frá báðum hliðum málsins. Ein setning vakti sérstaklega athygli mína. Hv. þm. sagði, „að það væri skylda okkar að koma í veg fyrir, að athygli erlendra fjármálamanna beindist að íslenzku fjármálalífi“. Ég læt hvern og einn um það, hvernig hann skilur þessa setningu; en ég vildi ekki láta slík ummæli fara framhjá án þess að þau væru skjalfest, hv. þm. til verðugs heiðurs.