12.03.1931
Neðri deild: 22. fundur, 43. löggjafarþing.
Sjá dálk 511 í C-deild Alþingistíðinda. (929)
27. mál, kirkjur
Halldór Stefánsson:
ég sakna þess, að hv. 2. þm. Reykv. er ekki viðstaddur, en ég vil þó í trausti þess, að hann sé svo nálægt, að hann heyri mál mitt, minnast nokkuð á 2. brtt. hans á þskj. 113. Fer sú till. fram á það, að lögskylda það, að vátryggja kirkjur í Brunabótafélagi Íslands. Á þeim kaupstöðum, sem hafa yfir 300 íbúa, hvílir nú þessi skylda, en ekki á sveitum. Þó er þar tvennskonar ástand, eftir því hvort hreppurinn hefir komið á brunabótafélagi hjá sér eða ekki. Það mun láta nærri, að 1/4 sveitafélaganna hafi komið á fót þeim félagsskap. Þó er ekki þar með sagt, að allar kirkjur þeirra hreppa séu vátryggðar í þeim. Þær geta verið vátryggðar annarsstaðar, sumar hverjar. Nú er það svo, að þær kirkjur, sem standa utan kaupstaða, sem hafa 300 íbúa eða fleiri, og utan svæðis brunabótafélaga sveitanna, fast samkv. lögum ekki vátryggðar í Brunabótafélagi Íslands nema fyrir tvo þriðju virðingarverðs. Ég býst því við, að það þyki athugavert að láta 1/3 verðs þeirra vera óvátryggt. Ég skal geta þess, að í frv. því, sem liggur fyrir þinginu um Brunabótafél. Íslands, eru ákvæði um skylduvátryggingu á kirkjum í Brunabótafélaginu, með afnámi allrar sjálfsábyrgðar. Ef það frv. verður gert að lögum, þá er takmarki hv. 2. þm. Reykv. náð.
Ég er ekki á móti þeirri hugsun, sem felst í brtt. En ég vildi aðeins benda á að eftir gildandi l. er ekki hægt að vá- tryggja nema 2/3 af virðingarverði kirknanna. Úr þessu yrði bætt, ef frv. það, er ég nefndi, verður samþ. Og þá næst líka efni brtt. hv. 2. þm. Reykv. Ég vil því gera þá fyrirspurn til hv. þm., hvort hann vill ekki taka brtt. aftur.