22.08.1931
Sameinað þing: 6. fundur, 44. löggjafarþing.
Sjá dálk 169 í D-deild Alþingistíðinda. (1439)
14. mál, dýrtíðaruppbót
Fjmrh. (Ásgeir Ásgeirsson):
Hv. 2. landsk. hélt því fram, að stj. sé skylt að greiða einstökum mönnum 40% verðstuðulsuppbót, ef þeir eru sérstaklega taldir í fjárl., en lét hinsvegar í veðri vaka, að þeir mundu samt verða útundan. Vil ég því hér með lýsa yfir því, að stj. hefir sömu reglu um þessa menn og þá, sem fá laun sín greidd samkv. almennum launalögum. Hafa þeir engin meiri réttindi en aðrir starfsmenn ríkisins. Það er ýmist, að stofnlaun og uppbót er ekki sundurliðað, eða þá að uppbótin er færð sér, en sama verður að gilda í báðum tilfellum. Þegar sama uppbót er reiknuð fyrir alla, þá er ætlazt til, að breytingin nái til allra, ef nokkru er breytt. Vil ég benda hv. þm. og eins hv. 1. þm. Reykv. á, að stj., sem er skylt samkv. fyrirmælum annara laga að greiða meira, þegar svo ber undir, hefir líka skyldu til að greiða minna, þegar þau hin sömu lög mæla svo fyrir. Skýrust fyrirmæli um þetta eru í núv. fjárl. 18. gr. II. Dýrtíðaruppbótin við allar styrkveitingarnar a–i skal þar greiðast eftir ákveðnum launareglum. Er ekki hægt að reikna fyrirfram með þeirri uppbót, sem verður, því að hana veit enginn, þegar fjárl. eru áætluð. Það er bundið af öðrum reglum í öðrum lögum, hver hin raunverulega dýrtíðaruppbót verður.