06.06.1932
Efri deild: 96. fundur, 45. löggjafarþing.
Sjá dálk 578 í B-deild Alþingistíðinda. (207)
1. mál, fjárlög 1933
Magnús Torfason:
Hv. l. landsk. hefir ekki litizt að svara fyrirspurn minni. (Jón Þ: Það var innanhússmál Framsóknar). Það var hv. 1. landsk., sem með þessum orðum sínum hreint og beint sveigði að hæstv. forsrh. Hæstv. ráðh. var ekki við, en ég hélt, að hv. 3. landsk. mundi taka upp þykkjuna fyrir hann, en hann kvaddi sér ekki hljóðs, og því gerði ég það.
þessa þögn hv. 1. landsk. mætti taka eins og gengur og gerist sem samþykki — þögn er sama og samþykki —, og ég mundi hafa gert það, ef ekki hefði komið fram sú yfirlýsing, sem hæstv. forsrh. gaf, og því verð ég að líta svo á, að hæstv. ráðh. megi vera mér þakklátur fyrir, að ég hefi ymprað á þessu og gefið honum tækifæri til að koma fram með þessa skörulegu yfirlýsingu, sem ég þóttist fyrirfram vita, að gat ekki hljóðað öðruvísi.
Hæstv-. forsrh. vék að mér nokkrum orðum, og sagði, að ég hefði gert tilraun til að sprengja Framsóknarflokkinn. Ég verð að segja, að þetta kom úr hörðustu átt. Ég helt, að ef út í það væri farið, þá gætu einhverjir fremur tekið það til sín heldur en ég. Ég þykist ekki hafa lagt annað til í Framsóknarflokknum en það, sem orðið gæti til að laða hann flokk saman, hvorki fyrr né síðar.
Hvað stjórnarmyndun snertir, þá hefi ég látið hana hlutlausa frá upphafi. Málið fór í skakkan farveg að mínum dómi, þegar lausnarbeiðnin var send, og eftir það leit ég svo á, að ekki væri vert fyrir mig að skipta mér af því máli, og það hefi ég ekki heldur gert. En þess vil ég óska, að hæstv. forsrh. takist að halda flokknum eins vel saman og ráðamönnum hans hefir tekizt síðan kosningarnar 1927.