29.02.1932
Neðri deild: 16. fundur, 45. löggjafarþing.
Sjá dálk 995 í C-deild Alþingistíðinda. (4001)
40. mál, prestakallasjóður
Jónas Þorbergsson:
Ég er hv. flm. sammála um meginstefnu þessa frv., og það því fremur, sem hann hefir nú tekið til greina þær till.; sem ég, vegna útvarpsstarfseminnar og hins almenna gildis, sem hún hefir fyrir kirkjuna, flutti á sumarþinginu, um að fé því, sem ríkissjóði sparast á þennan hátt, skuli varið til þess að halda við og auka guðsþjónustur, sem fluttar eru í útvarpið. Það er einsætt, að það er ekki unnt að bæta söfnuðum upp það, sem þeir fara á mis vegna vöntunar á prestum, nema með útvarpsguðsþjónustum. Auk þess sem útvarpsnotendum fer mjög fjölgandi um byggðir og bæi landsins.
Ég get hugsað, að ástæða væri til að athuga eitt formsatriði frv., nefnilega um ráðstöfunarvald þess fjár, sem hér verður til umráða. Eins og 2. gr. frv. ber með sér, þá vill hv. flm., að fénu sé ráðstafað eftir till. prestastefnu og biskups, og skuli sú ráðstöfun bindandi, ef þessir tveir aðilar eru sammála, en ella sker kirkjumálaráðh. úr. Í þessu sambandi vil ég vekja athygli á því, að á þinginu í sumar voru sett lög um kirkjuráð og í 3. gr. þeirra laga, 4. lið, er svo fyrir mælt, að kirkjuráðið hafi „ráðstöfunarvald yfir fé því, sem lagt kann að verða til frjálsrar kirkjulegrar starfsemi eða annara kirkjulegra þarfa, eftir nánari ákvæðum, sem fjárveitingarvaldið setur í hvert sinn“. Nú er svo háttað um biskup, að hann er æðsti maður kirkjunnar í landinu og samkv. lögunum um kirkjuráð er hann forseti ráðsins og hefir því samskonar aðstöðu þar og á prestastefnunni. Það virðist því eðlilegast, að frv. verði breytt í þá átt, að ráðstöfunarvaldi sjóðsins skuli lagt í hendur kirkjuráðsins, og ég mun síðar flytja brtt. þar að lútandi, ef hv. n. gerir það ekki.
Ég vona, að hv. flm. sé ekki mótfallinn þessari breyt., og ég vil ennfremur vænta þess, að hv. n. taki þessar bendingar mínar til greina.