10.05.1932
Sameinað þing: 8. fundur, 45. löggjafarþing.
Sjá dálk 1328 í B-deild Alþingistíðinda. (978)
22. mál, útvarp og birting veðurfregna
Jakob Möller [óyfirl.):
Mér þykir rétt að undirstrika það, að skoðanamunur milli hv. sjútvn. í Ed. og Nd. er í raun og veru meiri en sagt hefir verið. Hv. sjútvn. Nd. breytti þessu frv. í samræmi við það álit sitt, eins og hv. þm. Mýr. upplýsti, að hér væri ekki um skyldu að ræða, heldur aðeins heimild. Hv. þm. bar líka saman þá notkun útvarps, sem menn hafa sér til skemmtunar, og þá, sem hér um ræðir. Taldi hann, að þeim, sem verða að nota útvarpið vegna ákvæða þeirra, sem hér liggja fyrir, væri ekki vandara um en hinum. En hér er ólíku saman að jafna. Þetta er, eins og hv. þm. Borgf. benti á, tryggingarráðstöfun, sem verndar og tryggir menn gegn þeirri hættu, sem sjósókn fylgir í flestum verstöðvum hér á landi. Þegar um slíkar sérstakar tryggingarrástafanir er að ræða, sem lögboðið er að halda uppi, þá er ekki nema eðlilegt, að ríkissjóður beri hluta af kostnaðinum. Það ætti að vera frekari trygging fyrir því, að sveitarfélögin ræki það, sem fyrir þau er lagt í þessu efni, heldur en ef þau eiga að bera allan kostnaðinn. Það er þetta, sem vakir fyrir sjútvn. Ed., og því hefir hún viljað halda fast við það, að hluti af kostnaðinum við birtingu veðurfregna væri greiddur úr ríkissjóði. Annars skal ég fúslega játa, að þetta ágreiningsatriði er ekki mjög stórvægilegt, og ég býst ekki við, að það yrði til þess að draga verulega úr þessum ráðstöfunum, þó að sveitarfélögin ættu að greiða kostnaðinn allan. En hinsvegar er það líka ákaflega lítilsvert fyrir ríkissjóð að taka á sig þann kostnað, sem brtt. gerir ráð fyrir, og vænti ég því, að hún verði samþykkt.