17.05.1933
Neðri deild: 76. fundur, 46. löggjafarþing.
Sjá dálk 236 í C-deild Alþingistíðinda. (4990)
36. mál, útflutninsgjald af landbúnaðarafurðum
Frsm. meiri hl. (Bernharð Stefánsson):
Meiri hl. fjhn. leggur það til, að þetta litla frv. verði samþ. óbreytt. Mál þetta er að vísu ekki stórt fjárhagsmál, hvorki fyrir framleiðendur né heldur fyrir ríkissjóð; það játa ég. En meiri hl. n. leit svo á, að hér væri um sanngirnismál að ræða og þess vegna væri rétt að samþ. það.
Það þarf nú ekki að fara orðum um það, hve stórfellt verðfall hefir orðið á landbúnaðarafurðum hin síðustu ár og í hve miklu hraki landbúnaðarafurðir eru. Þegar svo er ástatt, virðist það varla ómarksins vert að leggja útflutningsgjald ofan á hið lága verð þeirra. Þó er önnur ástæða, sem er ríkari, fyrir því að samþ. beri þetta frv., því vegna þeirra skilyrða, sem fyrir hendi eru, kemur fram greinilegt misrétti milli þeirra manna innbyrðis, er landbúnað stunda. Þótt verðið á innlenda markaðnum fari að nokkru leyti eftir því verði, er fæst á útlendum markaði, þá er þó innlendi markaðurinn að jafnaði betri, og þeir framleiðendur því betur settir, er njóta hans. Þeir framleiðendur landbúnaðarafurða, sem selja á betri markaðnum, þeim innlenda, eru lausir við þetta gjald, en þeir, sem verri hafa aðstöðuna og verða að flytja sínar afurðir á útlendan markað, verða að gjalda það af vöru sinni. Þetta útflutningsgjald leggst því fyrst og fremst á þá, sem versta hafa aðstöðuna allra framleiðenda í landinu. Þetta gjald er að vísu lítið; ég játa það. Og frv. skiptir því ekki mjög miklu máli. En fyrst það er fram komið og eins og ástæðurnar eru nú, þá er þó sjálfsagt að samþ. það.