15.10.1934
Neðri deild: 10. fundur, 48. löggjafarþing.
Sjá dálk 1114 í B-deild Alþingistíðinda. (1479)
35. mál, Kreppulánasjóður
Ólafur Thors:
Ég vil taka undir þá skoðun, sem hér hefir komið fram, bæði frá hv. þm. A.-Húnv. og 2. þm. Reykv., og ég vil nota þetta tækifæri til að láta í ljós undrun mína yfir því, á hvern hátt, og ég vil heldur orða það þannig, á hve óviðfelldinn hátt hæstv. forsrh. hefir mætt þeim alveg rökréttu aðfinnslum, sem hann hefir orðið fyrir hér í d. Hv. 8. landsk. þm. færði mjög sterk rök að því, og sýndi berlega fram á það með lögfræðilegri þekkingu, að hér er um að ræða alveg tvímælalaust brot á anda stjórnarskrárinnar. En allt, sem hann hafði upp úr þessum leiðbeiningum síum var, að hæstv. forsrh. rauk upp eins og gikkur, og viðhafði óþingleg orð, og með hroka, sem er fullkomlega vítaverður. Það sama lýsti sér í svari hans við ræðu hv. 2. þm. Reykv. Þessi óþingvani forsrh. ætti að temja sér að leggja nokkur bönd á sitt ríka og ótamda skap. Ég skil ekki í því, að hæstv. forsrh. skuli ekki geta gert sér það ljóst, með jafnaugljósum bendingum og leiðbeiningum og hann hefir fengið, að það er sitt hvað, hvort þessi l. eigi við þau rök að styðjast, að um sé að ræða nauðsynlegar bætur á lántökuskilyrðum þeirra bænda, sem æskja eftir lánum úr Kreppulánasjóði, eða hitt, sem hér ræðir um, hvort nauðsyn var á að koma þessu í framkvæmd með bráðabirgðal. Hæstv. forsrh. rökstyður mál sitt á þennan hátt: „Þið getið trútt um talað, sem hafið ekkert vit á þessu máli“. - Það er formaður Alþýðufl., sem fær þetta. Og ennfremur segir hann, að eftir þessu láni hafi margir menn beðið, og spyr svo, hvort átt hafi að reka þá á gaddinn og segja þeim að bíða til nýjárs. Nei, hæstv. forsrh. átti ekki að gera þetta, og fyrst og fremst af því, að hann þurfti þess ekki. Hann gat látið sér nægja að segja: „Ég, landbrh., ég sjálfur - og það er ekki lítið - ætla mér að bera fram frv. á þingi um, að þessu verði breytt, og ég sjálfur ræð svo miklu á Alþ., að öruggt er, að þessi l. fái þar staðfestingu“. Þetta gat hann sagt. Undirtektir hv. þdm. á málinu sýna, að honum var óhætt að segja þetta. En því gerði hann það ekki? Með því var vandinn leystur, og þá hefði hann ekki brotið anda stjórnarskrárinnar. En nú hefir hann gert það, og svo, í stað þess að koma hér sem iðrandi syndari, þá kemur hann sem hrokafullur ráðh. Þetta má ekki eiga sér stað hér á Alþ., og þó að hæstv. forsrh. sé nýr af nálinni hér í þingsölunum, ætti hann að hafa nokkra reynslu, þar sem hann hefir verið lögreglustjóri í Rvík og er auk þess lögfræðingur. Ég vildi ekki láta hjá líða að beina þessum áminningum til hæstv. forsrh.