15.10.1934
Neðri deild: 10. fundur, 48. löggjafarþing.
Sjá dálk 1124 í B-deild Alþingistíðinda. (1492)
35. mál, Kreppulánasjóður
Þorbergur Þorleifsson:
Ég hefi veigrað mér við að taka til máls í þessu máli, vegna þess, að mér er það ljóst, að þingið gæti staðið í fleiri mánuði eða jafnvel heilt ár, ef slíkt málþóf væri við haft í öllum málum eins og hér hefir átt sér stað.
Mig furðar ekki svo mjög á því, þó hv. þm., sem ekki eru bændur, haldi því fram, að ekki hafi verið þörf á bráðabirgðal. um þetta efni, en mig furðar á því, að hv. þm. V.-Húnv., sem er bóndi, skuli halda slíku fram. Það má öllum vera ljóst, að mikill þungi hvílir nú á bændum, og í hvílíkt öngþveiti hag þeirra var komið. Mér er það kunnugt, að það voru ekki bændur í einni sýslu, heldur bændur um allt land, sem voru mjög kvíðandi yfir því, ef greiðslur þessara lána yrðu hærri en búizt var við í fyrstu. Það er því alveg víst, að þegar hæstv. forsrh. gaf út bráðabirgðal. þessi, þá var létt þungum áhyggjum af þeim mönnum, sem áttu að njóta umbótanna. Og ég vil spyrja, á hverju er meiri þörf en létta áhyggjum og kvíða af þeim mönnum eða stéttum, er við mesta erfiðleika eiga að stríða, svo að þeir verði bjartsýnni og öruggari í lífsbaráttunni? Mér er óhætt að segja, að bændur almennt glöddust yfir þessari ráðstöfun.
Ég er ekki lögfræðingur og skal ekki deila um lögfræðilega hlið þessa máls, en það er alveg víst, að hæstv. forsrh. fær þakkir allra bænda, sem hér koma til greina og við 1. þessi eiga að búa. Það er álit bændanna, að nauðsyn hafi verið að gefa út bráðabirgðal., en þeir, sem eru andstæðir bændum, telja, að þess hafi ekki verið þörf.