27.03.1935
Neðri deild: 39. fundur, 49. löggjafarþing.
Sjá dálk 927 í B-deild Alþingistíðinda. (1345)
74. mál, Skuldaskilasjóður vélbátaeigenda
(Haraldur Guðmundsson) [óyfirl.]: Till. er flutt í framhaldi af því, sem ég sagði við 2. umr. málsins, og þar sem ég gerði nokkra grein fyrir henni, þá get ég verið stuttorður nú. Svo er til ætlazt, að ef stj. sjóðsins þykir það hentugra, þá geti hún gefið út handhafaskuldabréf í hlutföllunum 175:150, og hækkar þá tillagið eftir 11. gr. í samræmi við það.
Ástæðan fyrir því, að lagt er til, að upphæðin sé hærri, ef gefin eru út handhafaskuldabréf, er sú, að búizt er við, ef þau verða notuð til skuldaskila, að ekki verði eins þægilegt að ná samningum, og er gert ráð fyrir, að sá mismunur nemi um 121/2%, og er varla ástæða til að búast við, að hann verði meiri, þegar þess er gætt, að bréfin eiga að vera fullgildur gjaldeyrir til lúkningar á skuldum fram til 1935, á sama hátt og bréf kreppulánasjóðs voru fram til 1933. En sá hængur er á, eins og sett var á síðasta þingi um kreppulánasjóðsbréf bænda, að þau eru ekki gjaldgild til ríkis eða bæjarfélaga. Þótti sjálfsagt að samræma báða þessa flokka handhafaskuldabréfa ríkissjóðs. Í samræmi við þetta er í 4. gr. gert ráð fyrir 1520% mismun, eftir því hvort greitt er í peningum eða skuldabréfum. Hygg ég, að þessa sé svo ljóst, að óþarfi sé að fjölyrða frekar um það.