07.11.1935
Neðri deild: 67. fundur, 49. löggjafarþing.
Sjá dálk 302 í C-deild Alþingistíðinda. (3687)
165. mál, vörugjald Sauðárkrókshrepps
Jón Sigurðsson [óyfirl.]:
Það var ræða hv. þm. V.-Húnv., sem varð þess valdandi, að ég sá mig til neyddan að standa upp. Ég held, að hann hefði getað sparað sér allmikinn hluta af ræðu sinni með því að lesa yfir 1. gr. frv. Hann virðist ekki hafa lesið hana fyllilega, eftir ræðu hans að dæma. Hann virðist fremur hafa haft íhuga frv., sem flutt hafa verið hér áður og gera ráð fyrir að leggja vörugjald á án þess aðilar séu að spurðir. Hér er nokkuð öðru máli að gegna. Fyrst og fremst er gert ráð fyrir, að allir atkvæðisbærir menn á Sauðárkróki fái atkv. um, hvort þetta gjald skuli lagt á eða ekki. Við skulum nú segja, að þeir sjái svo hag síns sveitarfélags, að þeir taki á sig gjaldið af frjálsum vilja. En þá á næst að bera málið undir sýslunefnd Skagafjarðarsýslu. Í henni eru 14 menn, og þar af eiga Sauðárkróksbúar einn. Ég held því, að það sé ekki ástæðu til þess að vantreysta því, að sýslunefndin gæti fullkomlega hags hinna sveitarfélaganna, sem nefndarmenn mæta fyrir, ef þeir telja ekki þörfina svo brýna, að þessi ráðstöfun sé alveg óhjákvæmileg. Þeir munu hafa vit og vilja til þess að gæta hagsmuna sveitarinnar í þessu efni, svo að ég held, að óþarfi sé að hafa áhyggjur út af því. Mér virðist það, að með þessu ákvæði sé sleginn varnagli fyrir því, að þetta gjald verði lagt á nema því aðeins, að meiri hluti gjaldenda sé fús til þess að taka það á sig.
Ég skal líka taka það fram, og ég hygg mér sé óhætt að segja, að ég tali þar einnig f. h. meðflm. míns, að þetta er aðeins flutt sem bráðabirgðaúrlausn til þess að bæta úr hinni mest aðkallandi þörf. Og ég er fús til að taka höndum saman við hv. þm. V.-Húnv. og hvern þann, sem kemur með skynsamlega lausn á því, hvernig við getum bjargað sveitar- og bæjarfélögum út úr þeim fjárhagsvandræðum, sem nú þjaka þau og eru að verða hreinasta niðurdrep. En það gagnar ekkert aðþrengdum sveitarfélögum að eiga von á einhverju. Þetta sveitarfélag þarf á hjálp að halda vegna þeirra sérstöku ástæðna, sem fyrir hendi eru, og það má ekki og getur ekki beðið.