14.12.1935
Neðri deild: 99. fundur, 49. löggjafarþing.
Sjá dálk 840 í C-deild Alþingistíðinda. (4568)
125. mál, lax- og silungsveiði
Frsm. (Jón Pálmason):
Eins og hv. þdm. hafa sjálfsagt tekið eftir. flytur landbn. tvær brtt. við þetta frv. á þskj. 793. við 2. umr. hér í d. var samþ. að leyfa laxveiði frá 20. maí til 15. sept. ár hvert. Var það þannig fært aftur. Landbn. er því mótfallin og flytur nú brtt. um, að veiðin sé ekki heimil nema til 5. sept., og væntir n. þess, að hv. þd. geti fallizt á þessa brtt. Ég skal þó taka það fram, að einn nm., hv. þm. Hafnf., er mótfallinn þessari brtt.
Þá flytur n. aðra brtt., við 7. gr., viðbót við það ákvæði, að aldrei megi girða meira en 1/3 breiddar ár, leiru eða óss, og viðbótin er sú, að girðing megi aldrei ná yfir straumlínu. Um þessa brtt. þarf ég ekki að ræða fremur en hina. Landbn. er öll sammála um hana, og má vænta þess, að hún verði samþ.
Þá vil ég víkja nokkrum orðum til hv. 11. landsk. út af brtt. hans á þskj. 791, er hann var að tala fyrir áðan. Ég tek það fram, að landbn. er andvíg þessum brtt. Það hefir gengið svo með þetta mál, að þessi hv. þd. hefir á tveim undanförnum þingum, á aukaþinginu 1933 og aðalþinginu 1934, samþ. frv., sem strandað hafa í hv. Ed., eftir því sem ég hefi komizt næst, fyrir það, að hv. Ed. hefir ekki viljað fallast á þær skaðabætur til einstakra manna, sem frv. þessi hafa falið í sér. Nú er það svo, að þó að ýmislegt megi segja því til réttlætingar, að þessi brtt. hv. 11. landsk. hafi við nokkuð að styðjast, þá er það nokkurnveginn víst, og gerir ennþá líklegra en ella, að þetta frv. nái ekki fram að ganga eða neinar skaðabótakröfur í þessu sambandi. Viðvíkjandi 1. brtt. er það að segja, að mér virðist hver og einn ætti að geta látið sér nægja þær skaðabætur, sem þeim væru metnar. Það er náttúrlega ákaflega erfitt að sanna, hvort veiði hefir rýrnað vegna ákvæða 1. eða af öðrum orsökum. Þessi brtt. er því þannig, að ég sé enga ástæðu til þess, að hún verði samþ., og ég held, að enginn í landbn. mæli með því, að hún verði samþ. Um 2. brtt. vil ég segja það, að það er ætlazt til, að hlutaðeigendur fái fullar skaðabætur. Það er náttúrlega svo til ætlazt í 11. gr. frv., að menn, sem á annað borð hafa rétt til skaðabóta, fái þær greiddar að fullu. Þá er 3. brtt. c-liður, um að hlutfallið á milli greiðslna ríkissjóðs og sýslusjóðs raskist. Það má ýmislegt færa því til réttlætingar, að ríkissjóður borgi þetta, en n. hefir orðið sammála um, að þeir greiði þetta að helmingi hvor, og ég hygg, að það verði til þess eins að koma í veg fyrir, að skaðabótaskyldan verði samþ. Ég vil þess vegna, ef hv. þm. vill ekki taka þessa brtt. aftur, að hún verði felld.