13.11.1935
Sameinað þing: 21. fundur, 49. löggjafarþing.
Sjá dálk 267 í D-deild Alþingistíðinda. (4958)
159. mál, afnotagjald útvarpsnotenda
Guðbrandur Ísberg [óyfirl.]:
Í till. þeirri, sem hér liggur fyrir, er farið fram á að lækka útvarpsnotendagjaldið, en aðeins af þeim tækjum, er ekki nota rafstraum. En fyrir því, að hér eigi að koma á tvennskonar gjöldum, hafa engin rök verið færð, aðeins fullyrðingar út í loftið. t. d. að munurinn væri svo mikill, að hann yrði aldrei jafnaður til fulls. En það hefir gleymzt að segja, í hverju sá mikli munur er fólginn.
Hv. flm. sagði, að ársrekstur á rafhlöðutækjum væri a. m. k. 80 kr. auk viðhalds og vaxta af stofnfé. En hann gleymdi einnig að færa rök fyrir því. Og hvað kostar svo að hafa útvarpstæki í sambandi við rafstraum? Það er auðveit að reikna út. Ég hygg, að í sveitum sé það notað nálægt 2 tímum á dag að meðaltali, og e. t. v. meira á stöku stað. Í kaupstöðum mun notkunin yfirleitt meiri, en við skulum gera þeim sama tíma. Ef miðað er við meðaltal 230 volt og kw. á 60 aur,. gerir tveggja stunda notkun 30 aura á dag. eða fullar 100 kr. yfir árið.
Niðurstaðan verður því sú, að í kaupstöðunum, þar sem rafstraumur er notaður, verður kostnaðurinn 20 kr. meiri yfir árið fyrir sömu notkun. Það er því síður en svo, að halli á þá sveif, að rafhlöðutækin verði dýrari í rekstri, heldur virðast þau beinlínis ódýrari. Auk þessa eru straumtækin sjálf dýrari, og stofnkostnaður því meiri. Þetta vildi ég taka fram nú við þessa umr. til athugunar fyrir þá n., sem fjallar um málið.