13.03.1936
Neðri deild: 23. fundur, 50. löggjafarþing.
Sjá dálk 38 í C-deild Alþingistíðinda. (2179)
60. mál, sauðfjárbaðanir
Frsm. meiri hl. (Jón Pálmason):
Það kom í sjálfu sér ekki margt fram í ræðu hv. þm. Borgf., sem ástæða er til að fara út í, en þó eru nokkur atriði, sem ég kemst ekki hjá að svara fyrir hönd meiri hl. landbn. Það er þá fyrst og fremst það, að í þessu frv. um þrifabaðanir séu sömu tryggingarráðstafanir til útrýmingar fjárkláðanum sem nú eru í gildandi l. Því er fyrst til að svara, að með þessu frv. er ekki lagt til að breyta né fella úr gildi l., sem samþ. voru á síðasta þingi um útrýmingu fjárkláðans. Í öðru lagi vita náttúrlega allir, sem nokkuð vilja vita í þessu efni, að það þarf aldrei að gera ráð fyrir, að hægt verði að útrýma fjárkláðanum með þrifaböðum einum saman. Þess vegna kemur mjög glöggt fram í þessari yfirlýsingu hv. flm. sú skoðun, sem haldið er fram í grg. frv., að það sé nokkurnveginn víst, að það verði aldrei hægt að útrýma fjárkláðanum úr þessu landi.
Það, sem hv. þm. var að tala um fjármál í þessu sambandi, er atriði, sem ástæða er til að víkja nokkrum orðum að. Hann vildi gera úr þessu máli eitthvert stórt fjármálanúmer, sem mundi sýna mjög greinilega hug manna til þeirra hluta í heild, er snerta meðferð fjár úr ríkissjóði. Í því sambandi sagði hann, að það væru líkur til, að ef þetta frv. yrði samþ., þá mundi við það sparast svo hundruðum þúsunda skipti fyrir ríkissjóð. Ég veit ekki, hvernig hv. þm. ætlar að fara að því að rökstyðja svona kenningar, því hér er ekki um annað að ræða samkv. gildandi fjárl. heldur en að ríkissjóður leggi fram 24 þús. kr. í því skyni að láta fram fara útrýmingarböðun á þessu yfirstandandi ári. Þar með er náttúrlega ekki sagt, að þessi upphæð reynist fullnægjandi til að koma því verki í framkvæmd, sem fyrirhugað er, því vitanlega getur þurft á því að halda að kosta meira þar til. En að þar verði um að ræða frumlög úr ríkissjóði, er nemi hundruðum þúsunda, það er náttúrlega fjarstæða, sem ekki er þörf á að svara fyrr en hún hefir eitthvað verið rökstudd. Að tala um fjárbruðl í þessu sambandi er líka hrein og bein fjarstæða, þó farið sé fram á, að ríkið veiti nokkra upphæð til þess að losna við þann vágest, sem lengi hefir verið einn af svörtustu blettunum á landbúnaði okkar og jafnframt eitt af erfiðustu viðfangsefnum hans. Það er a. m. k. furðulegt, að nokkur, sem telur sig fulltrúa landbúnaðarins, skuli láta slíkt til sín heyra. Ég vænti því, að hv. dm. láti það ekki á sig fá, þó verið sé að hampa þessu frv. sem einhverju sparnaðarmáli, til þess að koma í veg fyrir fjáreyðslu í sambandi við útrýmingu fjárkláðans.
Að öðru leyti sé ég ekki ástæðu til að lengja umr. út af því, sem hv. frsm. minni hl. tók fram.