04.05.1936
Neðri deild: 62. fundur, 50. löggjafarþing.
Sjá dálk 122 í C-deild Alþingistíðinda. (2260)
51. mál, fiskimálanefnd o. fl.
*Frsm. minni hl. (Sigurður Kristjánsson):
Ég, sem er 1. flm. þessa máls, fæ nú ekki að tala nema í 5 mínútur. En það mun líka vera mér nóg, því að hv. þm. Snæf. og hv. þm. Vestm. hafa sagt margt af því, sem ég hafði ella viljað taka fram, og get ég vel unað þeirra málflutningi.
Nú þegar málið á að ganga til atkv., verður úr því skorið, hvort löggjafinn, sem leggur stöðugt þyngri byrðar á sjávarútveginn, vill halda áfram að stríða gegn kröfum útvegsins um að fella niður þennan óþarfa kostnað við fiskimálan., sem numið hefir um 70 þús. kr. ári, hvort hann vill stuðla að því, að áfram verði haldið þessari togstreitu milli fiskimálan. og S. Í. F. Nú verður skorið úr því, hvort þeir menn, sem nú sitja á þingi og hafa verið kjörnir þangað í nafni lýðræðis og frelsis, vilji unna sjávarútveginum þess réttar að taka tillit til sanngjarnra krafna hans. Það verður skorið úr því, hvort kasta skuli frelsinu og lýðræðinu fyrir borð, til þess að hægt sé að fara að vilja Héðins Valdimarssonar og þeirra peða, sem hann hefir við hlið sér. Ég vænti þess, að í þessari Gómorra stjórnarliðsins finnist þó það margir réttlátir, að þessari kröfu verði fullnægt. Þangað til atkv. hafa fallið á annan veg, vil ég trúa þessu. Mun ég því ekki svara návæli hv. þm. Ísaf., en taka undir með hv. þm. Snæf., að hann er of lítilmótleg persóna til að eiga orðastað við hann. Mér leiðist þessi hv. þm., og stundum kemur það fyrir, af leiðindum út af væli hans, að ég tugta hann. En að þessu sinni mun ég leiða hann hjá mér.
Það, sem kom mér til þess að kveðja mér hljóðs, voru ummæli hv. þm. Ísaf. um fyrirætlanir mínar með skuldaskilasjóð útvegsmanna. En eins og kunnugt er, þá féll það í minn hlut að bera það frv. fram á sínum tíma. Hann komst svo að orði, hv. þm., að ég hefði með till. mínum um skuldaskilasjóðinn eingöngu verið að vinna fyrir Kveldúlf. Eins og hv. þdm. munu eflaust muna eftir, þá átti eingöngu að mynda þann sjóð af fé, sem útgerðin sjálf lagði fram, og átti hann því ekki að verða neinn baggi á ríkissjóðnum; það eina, sem snerti hann, var það, að niður átti að falla útflutningsgjald af sjávarafurðum. En þessu átti hv. þm. Ísaf. sinn þátt í að koma fyrir kattarnef, sem hans var vitanlega von og vísa, þar sem hér var um gott mál að ræða. Hann barðist eingöngu fyrir því, að bátaútvegsmenn fengju rétt til skuldaskila, og er ætlun manna sú, að hann hafi einvörðungu gert það sakir þess, að fyrirtæki það, sem hann hefir svo loflega stjórnað, gat notið þar góðs af. Og er það svo ekki Kveldúlfur, sem er að punta hreiðrið? Því að er það kannske ekki hans fé m. a., sem varið er til þess að bæta upp fjármálaafglöp þessa hv. þm.?
Annars má ekki vera ómótmælt öðrum eins gorgeir og kom fram hjá þessum hv. þm. í garð togaraútgerðarinnar. Hann sagði, að togaraútgerðin hefði verið og væri til bölvunar fyrir land og lýð. Þessi og þvílík orð er engum sæmandi að láta sér um munn fara, nema þessum hv. þm., þar sem það er vitað, að togaraútgerðin hefir staðið undir atvinnulífi landsmanna um langt skeið, gefið meginhluta af tekjum ríkissjóðs, eða í fáum orðum sagt, staðið undir menningarlífi þjóðarinnar. Og reynslan mun verða sú, að togaraútgerðin verður seigasta rótin, sem afkoma þjóðarinnar hvílir á. Þetta vildi ég taka fram til þess að það stæði ekki ómótmælt, sem hin lítilsvirða þingrotta var að reyna að naga í þessa þýðingarmiklu atvinnugrein.