01.04.1936
Neðri deild: 39. fundur, 50. löggjafarþing.
Sjá dálk 302 í C-deild Alþingistíðinda. (2570)
68. mál, gjaldeyrisverzlun o. fl.
*Fjmrh. (Eysteinn Jónsson):
Það er kannske ekkert undarlegt, að það hefir dregizt inn í þessar umr. gengisskráning kr., en það er rétt athugað hjá hv. þm. V.-Húnv., að þetta mál á ekkert skylt við það hvernig kr. er verðsett. Það, sem er um að ræða í þessu frv., er tilraun til þess að komast hjá því, að bankarnir þurfi að hafa ábyrgð á yfirfærslu varanna, sem taldar eru upp í frv. Hvort þetta muni bera árangur, er ómögulegt að segja, en það er álit manna, sem eru þessu kunnugir, og á því byggist afstaða þeirra manna. Ég vil ekki koma í veg fyrir, að þetta verði reynt, en vil hinsvegar engum dóm á það leggja, hvort það sé rétt eða ekki.
Hv. þm. Vestm. kom hér inn á það og vildi færa fram dæmi um, að gjaldeyrisn. hefði verið of sein að veita innflutningsleyfi til handa ýmsum útvegsmönnum. Ég verð að segja það, að ég er alls ekki tilbúinn að ræða þetta mál í augnablikinu. En einn nm. gjaldeyrisn. sagði mér, að yfirleitt hefðu gjaldeyrisleyfi til útvegsmanna verið afgr. jafnóðum og umsóknir um þau hefðu borizt gjaldeyrisn. Ef svo hefði ekki verið, þá hafi verið ætlazt til, að varan væri keypt í landinu sjálfu. En hvort töf hefir orðið á þessari afgreiðslu, skal ég ekki dæma um. Því síður skal ég dæma um, hvort sú töf hefir verið að kenna umsækjanda eða gjaldeyrisn.
Út af því, sem sagt hefir verið um till., sem fram er komin að minni tilhlutun um aukið eftirlit með utanferðum, get ég verið fáorður. Hv. þm. Vestm., sem aðallega andmælti henni, sagði, að það væri mjög óviðkunnanlegt að gera fólkið að bannvöru. Þetta er nú mjög hæpið orðalag hjá hv. þm. Ég vil benda honum á, að ef landsfólkið verður bannvara eftir að þessi brtt. hefir verið samþ., þá hefir það verið áður, því að hún breytir engu í þessu efni, heldur eru ákvæði í henni um, að hægt sé að hafa eftirlit með gildandi ákvæðum. Það er aðeins það, sem till. fer fram á.
Hv. þm. Hafnf. spurði um það. hvernig það væri hugsað, að hægt væri að komast hjá því, að bankarnir tryggðu vörurnar, með þeim ákvæðum, sem frv. hefir að geyma. Ég skal ekki leggja neinn dóm á það, hvort það tekst, en það, sem vakti fyrir þeim mönnum, sem vildu veita þessa undanþágu, vur að gera tilraun með það, hvort erlendis vöruseljendur létu sér ekki nægja, að hlutaðeigendur gætu lofað erlendri mynt af þeirri mynt, sem þeir fengju fyrir sína framleiðslu einhvern tiltekinn tíma. Ef þetta tækist, þyrftu bankarnir ekki að tryggja yfirfærsluna sérstaklega. Ef þetta tekst ekki, verður að grípa til annara ráða. — Ég vænti svo, að afstaða mín a. m. k. og líka afstaða fjhn. sé ljós orðin af því, sem sagt hefir verið um þetta mál.