13.12.1937
Efri deild: 48. fundur, 52. löggjafarþing.
Sjá dálk 742 í B-deild Alþingistíðinda. (1126)
56. mál, vátryggingarfélög fyrir vélbáta
*Frsm. (Ingvar Pálmason):
Ég held nú, að þessar umr. séu nokkurnveginn tæmdar. — Hv. þm. Vestm. segir, að ég hafi ekki komið að aðalkjarna málsins, sem væri sá, að þröngva þeim, sem ekki hefðu vátryggt, inn í vátrygginguna. þetta er nú alveg út í hött, því að frv. undanskilur engan, en það er hv. 1 þm. Vestm., sem vill undanskilja þá, sem þegar eru búnir að koma þessum málum í lag hjá sér. En það er bara vegna þess, að ég tel, að hér þurfi stuðnings allra góðra krafta til þess að koma þessum málum í framkvæmd, að ég ekki vill láta Vestmannaeyinga, sem sýnt hafa óvenju mikinn þroska í þessum málum, skerast úr leik með að styðja þetta nauðsynjamál. Annað er það ekki, sem á milli ber.
Hv. þm. Vestm. vék að því, að sjálfsákvörðunarréttur eldri félaganna væri nokkuð skertur með lögum þessum. Það er ekki alveg hægt að neita því, en það er þó miklu minna heldur en hann vill vera láta, því að ef tryggingarsvæðunum er haganlega fyrir komið, þá snertir þetta ákaflega lítið þeirra ákvörðunarrétt. Ég geng sem sagt út frá því, að þau hafi endurtryggt áður, en ef svo er ekki, þá eru þarna lagðar kvaðir á þau, en það eru líka að mínu viti þær einu kvaðir, sem um er að ræða.
Mér hefir sérstaklega orðið tíðrætt um bátaábyrgðarfélag Vestmannaeyja, bæði af því, að viðkomandi andmælandi minn er því skyldastur, og sérstaklega vegna þess, að ég tel það muni vera eitthvert fullkomnasta tryggingarfélag á landinu, og hefir það fært mér og öllum landslýð sönnun fyrir því, að ef rétt er að farið, þá er hægt að tryggja allan okkar bátaflota á skynsamlegan hátt og það með miklu betri kjörum heldur en við eigum nú kost á.