07.08.1942
Sameinað þing: 3. fundur, 60. löggjafarþing.
Sjá dálk 17 í D-deild Alþingistíðinda. (838)
2. mál, söluverð á síldarmjöli til fóðurbætis
Páll Zóphóníasson:
Herra forseti. — Það er þrennt, sem ég vildi minnast á. Margir bændur munu nú þegar hafa tryggt sér mjöl frá f. á., eftir að það tók að hækka í verði, og keypt það allt upp undir 45 kr. tunnuna. Eiga nú þessir bændur að fá greitt til baka, eða eiga þeir að gjalda forsjálni sinnar? Í öðru lagi hefur það viljað brenna við, að verksmiðjur einstaklinga hafa ekki alltaf viljað selja mjöl sama verði og verksmiðjur ríkisins. Þetta er einkum óhagstætt vegna langra flutninga á mjölinu. Þannig virðist lítið vit í að flytja t. d. síldarmjöl frá Siglufirði eða Raufarhöfn til Austfjarða til bænda þar, en flytja aftur út síldarmjölið frá Seyðisfirði. Fleiri óþægindum getur þetta valdið, eins og þeim, að bændur eiga erfiðara með að fá mjölið heim til sín á hentugum tíma. Vænti ég þess, að hæstv. stj. geri ráðstafanir til, að allar verksmiðjur selji sama verði.
Ég vil að lokum undirstrika það, sem síðasti ræðumaður sagði um, að athuga þyrfti reglugerð fyrir tekjuöfluninni í þessum tilgangi. Það hefur verið ákveðið að leggja 10% toll á útfluttan fisk, en þetta hefur orðið til þess, að smáskipin, sem keypt hafa í sig fisk til flutnings og sölu í Bretlandi, hafa hætt siglingum, og sjómenn geta ekki haldið áfram róðrum, því að þótt þeir vildu salta, vantar víða salt. 10% tollinn þarf því að afnema, og það þarf að gera fljótt, ef ekki á að stöðva útgerðina hér og þar í landinu.