05.02.1943
Neðri deild: 50. fundur, 61. löggjafarþing.
Sjá dálk 65 í C-deild Alþingistíðinda. (2529)
23. mál, nýjar síldarverksmiðjur
Áki Jakobsson:
Herra forseti. Ég er að mörgu leyti sammála því, sem í nál. minni hl. segir. Við höfum reynslu fyrir því, að þegar um slík ákvæði er að ræða til að hindra eða leyfa og banna ný atvinnufyrirtæki, er full ástæða til að fara varlega. Frá byrjun hefur það ákvæði verið gildandi, að ekki mætti reisa síldarverksmiðjur nema með leyfi ríkisins. Þetta ákvæði hefur þá líka orðið til þess, þegar Alþ. hefur átt að fara að ákveða, hvar skyldu reistar síldarverksmiðjur, að smáverksmiðjur hafa risið upp á öllum mögulegum stöðum, og þegar á að fara að ákveða verðið, græða þær í skjóli ríkisverksmiðjanna. Það er full ástæða til að íhuga, hvort hér er verið á réttri braut.
Hér er um herzlustöðvar að ræða. Ég hygg, að þær séu slík fyrirtæki, sem ekki sé ráðizt í út í vitleysu. Þær þurfa mjög mikið rafmagn, lágmarksafl 2000–3000 hestöfl, og það þarf að tryggja, að sé fyrir hendi. Þá er útilokað, að nokkur geti þetta, nema hann hafi fyrir fram gert samning við aðila, sem á vatnsaflsráð, en það er í flestum tilfellum bæjarfélög. Áhættan er því lítil, að herzlustöðvar verði reistar á ómögulegum stöðum. Ég held því, að varhugavert sé að setja slíkt ákvæði út í bláinn, og þó að ég greiði atkv. með málinu til 3. umr., býst ég við að flytja þá brtt. við þetta atriði.