25.10.1943
Efri deild: 39. fundur, 62. löggjafarþing.
Sjá dálk 505 í B-deild Alþingistíðinda. (655)
25. mál, lífeyrissjóður barnakennara
Frsm. (Haraldur Guðmundsson):
Það er von, að hv. 6. þm. Reykv. spyrji, hvaða ástæða sé til þess, að sjóðirnir séu tveir, en ekki í einu lagi. Ég get ekki svarað öðru en því, að ég hygg, að það sé í samræmi við óskir hlutaðeigandi starfsmanna og þær hafi valdið mestu um það, að svo sé gert. Og það hafa tjáð okkur þeir tveir menn, sem frv. sömdu. Ég skal geta þess í þessu sambandi, að ég hygg, að í þessu sé enginn kostnaðarauki og lítil aukavinna. Og ég geri ráð fyrir, að það þætti eðlilegt að halda aðgreindum reikningum þessara sjóða, jafnvel þó að þeir væru sameinaðir. En meginástæðan til þessarar skiptingar er sú, að óskir viðkomandi starfsmanna hafa verið í þessa átt. Það kann um þetta að hafa valdið nokkru um, að ekki voru ákvæði í l. um lífeyrissjóði embættismanna viðvíkjandi byggingu íbúða.
Ég hygg, að það sé rétt hjá hv. 6. þm. Reykv., að verði 6. gr. samþ., þá sé ekki gert ráð fyrir, að sjóðurinn ávaxti fé sitt í bæjarskuldabréfum, nema þau séu þá tryggð að auki, annaðhvort með fasteign eða ríkisábyrgð. En sé um að ræða bæjarskuldabréf, sem hvorki eru tryggð með ríkisábyrgð né fasteignaveði, þá hygg ég það vafasamt, að heimilt sé að ávaxta sjóðinn í slíkum bréfum, þannig að ef það á að vera ótvírætt, að svo megi vera, þá hygg ég, að rétt væri að bera fram um það brtt. En þó að brtt. um heimild til þessa yrði samþ., þá mundi það ekki vera skuldbindandi fyrir sjóðinn, því að stjórn sjóðsins ákveður um þetta á hverjum tíma. (BBen: Já, vitanlega.)
Viðkomandi endurgreiðslu iðgjalda þeirra sjóðfélaga, sem látið hafa af störfum, áður en l. þessi eru sett, ef frv. verður samþ., spurði hv. 6. þm. Reykv., hvort þau mundu verða hér eftir endurgreidd án sérstakrar fjárlagaheimildar. Ég held, að mér sé óhætt að segja það, að þessi iðgjöld mundu verða endurgreidd eftir sömu heimildum og verið hefur hingað til. Ég held, að aldrei hafi verið synjað um það. En þessi l. segja ekkert um þetta atriði, hvorki þetta frv. né hitt, um lífeyrissjóð starfsmanna ríkisins, þannig að ef þetta ætti að vera skýlaust í þeim fáu tilfellum, sem um gæti verið að ræða, væri sennilega vissara að setja ákvæði um þetta inn í frv., áður en það verður afgreitt, ef ekki þætti eins tiltækilegt að fara þá leið að ákveða um þetta í fjárl. á hverju ári, sem að sjálfsögðu væri tekið gilt af sjóðstjórninni, það vil ég ekki draga í efa.