09.03.1944
Efri deild: 25. fundur, 63. löggjafarþing.
Sjá dálk 938 í B-deild Alþingistíðinda. (1495)
66. mál, barnaspítali
Fjmrh. (Björn Ólafsson):
Herra forseti. Þegar þetta frv. var lagt fyrir hv. Nd., benti ég á það, hversu mjög varhugaverða braut væri hér gengið inn á með því að samþ. frv. sem þetta.
Þetta er áframhald af því, sem gert var á síðasta þingi, þegar einum aðila voru gefin slík fríðindi, er hér um ræðir, og sýnir þetta því, að þegar búið er að opna dyrnar á þennan hátt, koma sjálfsagt fleiri aðilar, sem berjast fyrir málefnum, er teljast til alþjóðarheilla, og . fara fram á sömu hlunnindi.
Verði gengið inn á þessa braut, er Alþ. í raun og veru að gefa eftir nokkuð af þeim ráðstöfunarrétti á fé ríkisins, sem því tilheyrir að ráðstafa, með því að skattgreiðendum í landinu er heimilað að ráðstafa fé, sem í sumum tilfellum mundi annars að miklu leyti tilheyra ríkissjóði. Það varhugaverðasta við þetta er það, að eins og nú standa sakir hafa margir aðilar mjög háar tekjur, kannske svo milljónum skiptir, en samkvæmt þessari heimild geta þeir ráðstafað hundruðum þúsunda eða jafnvel milljónum af tekjum sínum og þurfa sjálfir ekki að greiða nema 10% af þeim, af því að 90% mundu annars renna í ríkissjóð. Ég veit, að hv. þm. yfirleitt viðurkenna, að hér er haldið inn á ranga braut, og þess vegna ætti að vera enn þá ríkari ástæða fyrir þá að spyrna við fótum gegn slíkri stefnu, sem hér er farið inn á.
Ég fyrir mitt leyti vildi frekast æskja þess, að þetta frv. næði ekki fram að ganga, en til vara mun ég bera fram brtt. við frv. um það að takmarka þá fjárhæð, sem hver einstaklingur megi ráðstafa til gjafa, og í öðru lagi, að l. gildi ekki nema eitt ár, en samkvæmt frv. er ætlazt til þess, að menn megi ráðstafa fé af tekjum sínum á þessa leið til ársloka 1945.
Ég tel það svo mikilsvarðandi, að þetta mál nái ekki fram að ganga í því formi, sem það er nú, að ég álít það mjög athugandi, hvort ekki væri rétt að synja um afbrigði.