23.02.1944
Neðri deild: 17. fundur, 63. löggjafarþing.
Sjá dálk 158 í B-deild Alþingistíðinda. (250)
27. mál, skipun læknishéraða
Helgi Jónasson:
Herra forseti. — Ég vil ekki tefja málið lengi, en ég vil segja, að það hefur sýnt sig, að þær brtt., sem liggja hér fyrir á þskj. 64 og 72, eru illa undirbúnar, hin fyrri ekki betur en svo, að daginn eftir að hún er borin fram á þingi, er henni mótmælt í héraði, en hin síðari ekki betur en svo, að þótt flm. hennar hafi fylgt því, að nöfn læknishéraða verði kennd við læknissetrin, þá hefur ekki verið hugsað neitt um, hvar læknirinn skuli hafa aðsetur sitt í héraðinu.
Ég get skilið, að fólk í dreifbýlinu óski eftir lækni sem næst sér, en við vitum, að það er erfiðleikum bundið víða að fullnægja þeirri kröfu. Ég held, að ástandið verði verra en það hefur verið, ef þeir hreppar á Snæfellsnesi, sem nú eiga rétt til læknis í Ólafsvík og Stykkishólmi, verða gerðir að sérstöku læknishéraði og fá svo engan lækni. Þá eru héraðsbúar búnir að missa rétt sinn til læknishjálpar frá þessum tveimur stöðum, læknarnir þar eru ekki jafnskyldugir og áður til að sinna þeim, þó að þeir mundu kannske gera það.
Svo er það, þegar nýtt hérað er myndað, að meira þarf en bara segja, að þessir og þessir hreppar skuli mynda héraðið. Það þarf að fá lækni, og það þarf að koma upp læknisbústað, og það er mikill kostnaður, sem því fylgir. Og því smærri sem héruðin eru, því erfiðara er að fá lækni þangað, en því kostnaðarsamara fyrir hvern héraðsbúa að koma upp læknissetri.
Nú eru samgöngur að batna með ári hverju. Það virðist því réttara að stefna að því að búa sem bezt að hverju héraði, koma upp góðum læknisbústað, sem einnig gæti verið sjúkraskýli, þar sem hægt sé að veita ljóslækningar og slíkt. En þetta verður bezt gert með því að hafa héruðin nokkuð stór, og verður því betur við komið, þegar samgöngur eru orðnar góðar. En lítil héruð hafa ekki bolmagn til að koma upp góðum lækningastöðvum. Því vil ég mælast til, að hv. d. felli þessar brtt., sem hefur verið kastað svo illa undirbúnum inn í þingið.