19.11.1945
Efri deild: 33. fundur, 64. löggjafarþing.
Sjá dálk 1025 í B-deild Alþingistíðinda. (1663)
23. mál, byggingar- og landnámssjóður
Gísli Jónsson:
Herra forseti. Það er alger misskilningur hjá hv. þm. Dal., að afstaða mín til málsins byggist á því, að ég hafi ekki kynnt mér frvgr. Mér er þetta mál svo vel kunnugt, að ég þekki dæmi þessu viðkomandi úr lífinu undanfarin ár. Mér er kunnugt um það, að sótt hefur verið til stjórnar nýbýlasjóðs, þar sem formaður Búnaðarfélagsins er alls ráðandi, um að fá að selja jarðir, sem heyra undir þetta ákvæði. Sjóðsstjórnin hefur ekki haft neitt við það að athuga, ef seljandi endurgreiddi styrkinn. Og samkv. l. getur hún ekki haft neitt við það að athuga.
Það er sérstök lagaskýring, sem hv. þm. Dal. leggur í þessa gr. frv. En honum er kunnugt um það eins og mér, að þess vegna eru málafærslumenn og lögfræðingar, að menn skilja. l. á mismunandi hátt. Það hefur aldrei verið neitað um söluleyfi, ef styrkur hefur verið greiddur og salan verið hærri en fasteignamat. Þetta er þungamiðja þessa máls. — Í þessu sambandi vildi ég benda á, að til eru mýmörg dæmi um það, að menn hafa látið jarðir falla í eyði 1–2 ár til þess að geta svo fengið styrk, sem mun nema allt að 3500 kr. um jarðir, sem liggja við kaupstaði, t. d. Skagaströnd og víðar. Ein jörð var látin falla í eyði í Suðurfjarðahreppi, og maðurinn fluttist inn í kauptúnið, en ræktaði jörðina og lét öll hús falla, sem sagt nýtti jörðina þannig, að hann hafði upp úr henni mikla peninga. Síðan byggði hann þarna stórt hús og fékk til þess 3000 kr. í styrk og 3500 kr. lán. Nú mundi jörðin leggja sig á 70–80 þúsund kr. að minnsta kosti. Ég sé því enga ástæðu til þess, að menn endurgreiði ekki styrkinn nú, ef þeir selja eða leigja jarðirnar. Ég held því fast við það, sem ég hef sagt, og skora á hv. þdm. að fella frv. eins og það liggur hér fyrir.