20.12.1946
Neðri deild: 43. fundur, 66. löggjafarþing.
Sjá dálk 1316 í B-deild Alþingistíðinda. (1541)
60. mál, aldurshámark opinberra starfsmanna
Jón Pálmason:
Herra forseti. Það má segja, að í máli sem þessu hafi verið slegið fastri nokkuð ákveðinni reglu með tryggingarl., sem samþ. voru hér á síðasta þ., að 67 ára aldurstakmarkið er viðmiðunin, sem gefur öllum almenningi í landinu rétt til ellilauna, og þess vegna er það ekki óeðlilegt, þegar aldurshámark embættismanna til að gegna störfum er 70 ár, þá sé þeim heimilt á þessu þriggja ára tímabili að segja af sér með fullum réttindum.
Hins vegar get ég engan veginn fallizt á þá skoðun hv. meiri hl. allshn., að sanngjarnt sé, að opinberir starfsmenn hafi rétt til að segja af sér með öllum eftirlaunaréttindum á því tveggja ára tímabili, sem á milli ber, jafnhliða því sem öllum öðrum mönnum landsins er gert að skyldu að greiða full tryggingargjöld til 67 ára aldurs. Þess vegna álít ég, að það nái ekki neinni átt að gera embættismönnum að þessu leyti hærra undir höfði en öðrum þegnum þjóðfélagsins. Hitt er annað mál, sem síðar kann að verða tekið til athugunar, hvort aldurstakmarkið 67 ár í tryggingarl. sé heldur of hátt, því að í mörgum tilfellum er það mjög hart fyrir menn, sem hafa unnið alla ævi, hvaða stétt sem þeir tilheyra, að þurfa að greiða full tryggingargjöld til 67 ára aldurs, en meðan þetta er í þeim l., þá álít ég sanngjarnt, að þetta nái einnig til opinberra embættismanna.