19.12.1946
Neðri deild: 42. fundur, 66. löggjafarþing.
Sjá dálk 268 í B-deild Alþingistíðinda. (420)
47. mál, sauðfjársjúkdómar
Steingrímur Steinþórsson:
Herra forseti. Aðeins örfá orð. Ég ætla að sleppa því að ræða um brtt. á þskj. 219. Það mun hv. 2. þm. Skagf. gera, en ég vil aðeins spyrja um það, hvers vegna sauðfjársjúkdómanefndin er ekki kölluð bara karakúlnefnd, úr því að þetta karakúlnafn er svona sjálfsagt.
Hv. þm. A-Húnv. og S-Þ. hafa mótmælt brtt. á þskj. 220 um að 7. kafli falli niður, en báðir þessir þm. hafa talið mikils virði að flytja inn fé til kynbóta. En ég vil spyrja: Hvað liggur til grundvallar því, sem þeir kalla fjárskipti? Tæknifrjóvgunin kemur beinlínis í veg fyrir það að mínu áliti. Haldið þið, hv. þm., að það verði hægara að framkvæma fjárskipti, ef aukið yrði mjög á kynbætur og kynblendingarnir reyndust mun sterkari gagnvart sjúkdómi þeim, er hér um ræðir? Ég er sannfærður um, að það mundi torvelda það mjög að fá menn til að framkvæma fjárskipti. Annars hef ég ekki trú á fjárskiptaleiðinni til útrýmingar sjúkdómnum, og n. hefur ekki trú á því sjálf. Af þessum orsökum tel ég ekki vera hér um neina nýja leið að ræða, heldur er þetta sami grautur í sömu skál. En það leggja margir áherzlu á fjárskipti nú sem tilraun, en við teljum, að kynbæturnar, eins og nú stendur, torveldi heldur þessa tilraun, og leggjum því til, að felldur verði niður VII. kafli frv. Hv. þm. A-Húnv. fullyrti, að á mörgum undanförnum árum hefðu verið flutt inn dýr, svo að verulegu næmi. Þetta geri ég ráð fyrir, að sé rétt. Og sýnir þetta, hver þörf er á, að sett séu almenn lög um þetta efni og að þeim sé framfylgt á betri hátt, en gert hefur verið. En það, sem í þessu frv. tekur til þessa atriðis, varðar aðeins sauðféð. En að taka, eins og hér er gert í 8. kafla frv., sauðféð út úr og setja að þessu leyti löggjöf um það eitt, er í sjálfu sér alveg ófullnægjandi. En heildarlöggjöf um þetta atriði, sem tæki bæði til sauðfjár og annarra dýra, þarf að setja, þannig að þegar leyfður væri af einum eða öðrum ástæðum innflutningur á einhverjum skepnum, þá heyrði það undir þau l. Þess vegna, ef á að lögfesta ákvæði um sóttvarnarstöð vegna innflutnings á sauðfé t.d., þá á að setja almenna löggjöf um, þau mál, sem taka til allra innfluttra skepna. Ég álít, að slík löggjöf þurfi ekki mikinn undirbúning, úr því sem komið er. Það er þegar búið að undirbúa þetta mál nokkuð. N.. sem undirbjó þetta mál, sem hér liggur fyrir, hefur nokkuð undirbúið þetta með einstökum till. í málinu, og það liggja fyrir fleiri till. svipaðs efnis. Það liggur fyrir frv. í vörzlum Búnaðarfélags Íslands, sem einu sinni var samið út frá þessum forsendum, sem ég tók fram, og ég er ekki í vafa um, að sameina megi þessar till. og fá heilsteypta löggjöf um þetta efni. Þess vegna álít ég, að taka eigi ákvæðin um þetta út úr frv. Og eigi að nota tæknifrjóvgun hér með sæði úr erlendum fjárkynjum til kynblöndunar, þá álít ég ekki rétt að hafa ákvæði um það í sömu l. og um sauðfjársjúkdóma og varnir gegn þeim, því að það er annað mál. A.m.k. er það í fullri mótsögn að ætla sér annars vegar, eins og sú hv. n., sem undirbúið hefur þetta frv., leggur til, að leggja megináherzlu á það að útrýma sauðfjársjúkdómunum með skipulögðum fjárskiptum og svo jafnframt að gera tilraunir með tæknifrjóvgun á ýmsum svæðum, sem útrýming sauðfjársjúkdómanna með fjárskiptum, ef sú leið verður farin, hlýtur að ná til. Að tala um það jafnhliða, að þetta tvennt eigi að framkvæmast, er mesta skipulagsleysi, sem hægt er að hugsa sér. Þess vegna hef ég lagt megináherzlu á, að 7. kaflinn verði felldur úr frv., og ég hygg, að við þm. Skagf., sem stöndum að þessari till., séum alveg sammála um þetta atriði, þó að okkur greini kannske á um viss atriði um sjálfan innflutning vissra sauðfjártegunda.