25.10.1946
Sameinað þing: 4. fundur, 66. löggjafarþing.
Sjá dálk 153 í D-deild Alþingistíðinda. (4859)
22. mál, ullarkaup ríkissjóðs
Fjmrh. (Pétur Magnússon):
Það er eins með þessa till. og till. hér á undan, að ég er ekki á móti því, að hún sé hér til umr. og fari svo til fjvn. til athugunar. Hins vegar verð ég að segja það, að ég sé ekki, að nein ástæða sé til þess að leggja þá skyldu á ríkissjóð að kaupa þá ull, sem eftir er frá undanförnum árum. Eins og hv. þm. skýrði frá, þá lágu hér í ársbyrjun þriggja ára birgðir, frá árunum 1943, 1944 og 1945. Af þessum þriggja ára birgðum hefur tekizt að selja 800 tonn, og eftir er þá að selja 500 tonn. Hv. þm. talaði um, að samningar stæðu yfir um að selja þessa ull til Póllands. Ég verð að segja eins og er, að ég hef ekki sérlega mikla trú á, að þær umleitanir beri árangur. Hins vegar lít ég svo á, að svo framarlega sem þær tilraunir bera ekki árangur, þá sé heppilegast að selja ullina annars staðar fyrir það verð, sem hægt er að fá fyrir hana. Ég tel of áhættusamt fyrir ríkissjóð að draga öllu lengur sölu á ullinni. Það má að vísu fullyrða, að það varð ríkissjóði til happs, að frestað var að selja ullina þar til á þessu ári. Það hefur tekizt svo vel til um meiri hluta að þeirri ull, sem seld var á s.l. ári, að ríkissjóður mun engan halla hafa af þeirri sölu. En til þess lágu sérstök atvik. og er því ekki hægt að telja það eðlilega sölu. Um hitt, sem selt var til Danmerkur og Ítalíu, er það að segja, að ríkissjóður ber af því nokkurn halla, en samt ekki neitt sem nálgast það, sem orðið hefði, ef ullin hefði verið seld 1944 fyrir það verð, sem þá stóð til boða. Það hefur því rætzt betur úr þessu en útlit var fyrir í byrjun ársins. Hitt orkar varla tvímælis, að ríkissjóður mun bera halla af því, sem eftir er. En þegar litið er á það, hvernig þetta hefur gengið á undanförnum árum, og að í ársbyrjun voru þriggja ára birgðir af ull. Þá finnst mér, að í raun og veru sé það ekkert óeðlilegt, þótt líði fram yfir næstu áramót að gera upp þennan hluta ullarinnar, sem eftir er. Það er búið að höggva mikið skarð í ullarbirgðirnar núna, svo að bændur og verzlanir standa ólíkt betur að vígi við þessi áramót en þau næstu á undan, hvað þetta snertir. Ég geng út frá því, að ullin verði seld, áður en langt um líður, fyrir það verð, sem fæst fyrir hana. Ef hv. þm. eru því sammála og skoða það ekki of mikla áhættu fyrir ríkissjóð að draga að selja ullina lengur, þá sé ég ekki ástæðu til að baka ríkissjóði þau óþægindi, sem því eru samfara að þurfa að taka allmikið lán til þessara hluta nú þegar: Ég held, að það verði ekki sérlega tilfinnanlegt fyrir bændastéttina, þótt dráttur verði á þessu fram yfir áramót.