29.03.1949
Sameinað þing: 58. fundur, 68. löggjafarþing.
Sjá dálk 176 í D-deild Alþingistíðinda. (4431)
177. mál, þátttaka Íslands í Norður-Atlantshafssamningi
Áki Jakobsson:
Herra forseti. Það er aðeins stutt aths. út af ummælum hæstv. utanrrh. Hjá honum er alltaf sama viðkvæðið, þegar hann deilir við einstaka menn: Þessi og þessi hatar mig. Þessum og þessum flokki er illa við mig. — En það er svo langt frá því, að ég hati Bjarna Ben. Ég vorkenni honum, maðurinn er sjúklingur. Þessi sýki er þekkt fyrirbæri í íslenzkum stjórnmálum, og þeir, sem eru haldnir af henni, deyja sínum pólitíska dauða tiltölulega fljótt. Þeir halda, að allir séu að ofsækja sig, en sá er annar fylgilöstur þessarar sýki, að í stað þess að geta rökrætt mál með eðlilegum hætti, er hverjum rökum og fyrirspurnum svarað með skætingi og útúrsnúningi eða beinlínis með lygum, og gerði hann það allt í þeirri ræðu, sem hann hélt hér áðan, og á ég þar fyrst og fremst við þau orð hans, sem eru marghrakin, að við sósíalistar hefðum krafizt þess, að Íslendingar segðu möndulveldunum stríð á hendur, þegar um það var að ræða að ganga í Bandalag hinna sameinuðu þjóða. Þetta eru tilhæfulaus ósannindi, eins og margoft hefur verið tekið fram. En ég vil undirstrika það, að utanrrh. gætti þess vandlega að fara ekki inn á þá spurningu, sem ég beindi til hans og var á þá leið, hvort Íslendingar yrðu ekki algerlega sjálfir að bera þau útgjöld, sem þeir óhjákvæmilega yrðu fyrir og leiddi af stríðsaðild þeirra, eftir að stríð hefði skollið á, og væru fólgin í skemmdum á mannvirkjum og mannslátum og margháttuðum erfiðleikum við að reka atvinnulífið með eðlilegum hætti. Hæstv. ráðh. vék sér undan að svara þessu og kom aftur með sömu skýringuna: „Við þurfum ekkert að leggja fram, nema eftir því, sem við ákveðum sjálfir á sama tíma.“ Hann viðurkenndi þó, að við værum óafturkallanlega orðnir stríðsaðilar, ef ráðizt yrði á einhvern þeirra aðila, sem standa að þessum samningi, og sér þá hver maður í hendi sér, hvað af því leiðir, sem sé það, að við yrðum að taka á okkur öll þau útlát og allar þær kvaðir, sem styrjaldarþjóðir verða að gera....... Þetta var því hrein utanstefna eftir sams konar orðsendingu og Norðmenn og Danir fengu og allir skildu þannig, að ráðherrarnir væru kvaddir vestur. Hæstv. forsrh. sagði, að sendiförin hefði verið farin að frumkvæði ríkisstj., en ekki eftir ósk neins annars. Hann er því staðinn að vísvitandi lygum, enda ekki við öðru að búast af manni, sem kosinn var forseti launþegasamtakanna í landinu og skildi svo við þau, að hann seldi sjálfum sér eignir þeirra og er síðan auðugur maður. Það er engin furða, þótt slíkur maður láti sér sæma að fara með vísvitandi lygar. En ósannindi hæstv. forsrh. og annarra hæstv. ráðh. eru jafnharðan afhjúpuð og hið sanna leitt í ljós. Það vita hæstv. ráðh., og þess vegna þora þeir ekki að gefa þm. kost á að ræða málið. Þess vegna er reynt, eins og komið hefur greinilega í ljós, að pressa málið í gegn á hinn óeðlilegasta og ósæmilegasta hátt.